Ο Δημήτρης Ελευθεριάδης γράφει στο sports-academies.gr για τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Ελληνικών συλλόγων και τις υποσχέσεις των διοικούντων για ανάδειξη του Έλληνα παίκτη, που μείναν υποσχέσεις.... 

Χαρακτηριστικό μας ως έθνος: μεγαλεπήβολα σχέδια, μεγάλες δηλώσεις. Μηδέν αποτέλεσμα. Σε  κρίσιμους τομείς (για την ίδια την ύπαρξη μας) όπως η παιδεία ή η εξωτερική μας πολιτική, οι στόχοι και λειτουργίες αλλάζουν όχι απλά με το κόμμα που κατέχει την εξουσία...μπορεί να αλλάξει και με την τοποθέτηση νέου προσώπου στο ίδιο υπουργείο!

Κανείς δεν γνωρίζει που θέλουμε να πάμε, ποιο είναι το σχέδιο, τι θέλουμε τελικά να καταφέρουμε.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και στο ποδόσφαιρο μας. Ακόμα και από τους μεγάλους συλλόγους της χώρας. Ανά καιρούς, σε συνεντεύξεις τύπου που έχουν προαναγγελθεί με στόμφο, έχουν παρουσιαστεί πενταετή πλάνα ακόμα και με στόχο ευρωπαϊκούς τίτλους. Άλλοτε υπόσχονται σύνολα βασισμένα σε Έλληνες παίκτες. Μοντέλα λειτουργίας  με εγνωσμένης αξίας τεχνικούς - εισαγόμενους στο μεγάλο ποσοστό- που τάχα θα έχουν την απόλυτη ελευθερία να κτίσουν. Ή αυτό, του τεχνικού διευθυντή που θα “τρέξει” την ομάδα πάνω στην στρατηγική που έχει αποφασιστεί.

Τι από όλα αυτά ακολουθείται τελικά;

Τίποτα.

Πέρασαν ήδη δύο χρόνια από το επίτευγμα. Ξεχάστηκε ίσως, αλλά η παρούσα κατάσταση το επαναφέρει. Το γκολ της ακαδημίας του Α.Ο Γιάννινα, ψηφίστηκε στα καλύτερα ομαδικά, όλων των εποχών, που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως.

Η ομάδα δέχθηκε την άμεση επίσημη πρόσκληση-αναγνώριση της Barcelona. Της Liverpool ένα χρόνο αργότερα. Ο προπονητής κ. Μιχαηλίδης επίσημη πρόσκληση από τον Άγιαξ και προσωπικά από τον κ. Φρανκ ντε Μπουρ.

Αναρωτιέμαι: πόσο στοιχίζει ένα παίκτης- όνομα στο τέλος της καριέρας του; που θα αγωνιστεί στα 10 από τα 40 παιχνίδια της περιόδου. Με καλή απόδοση στα μισά από αυτά;

Πόσο κοστίζουν αντίστοιχα άγνωστοι ξένοι παίκτες-λαχεία που μετά από έξι μήνες κανένας δεν θυμάται το όνομα τους;

Έλληνες αντίστοιχα, νέοι Ρονάλντο, υπερτιμημένοι, χωρίς παιδεία ποδοσφαιρική και γενικότερη. Που μετά από τρία καλά παιχνίδια καβαλάνε το καλάμι και στοιχίζουν επίσης πολύ ακριβά σε σχέση με την πραγματική τους προσφορά. Όλα τα προηγούμενα παραδείγματα δεν εξασφαλίζουν ούτε θέαμα, ούτε μελλοντικά κέρδη φυσικά.

Ο ΤΡΟΠΟΣ

Τι θα μπορούσε ένας σύλλογος να δημιουργήσει με αυτά τα χρήματα στα τμήματα υποδομών; Τι περισσότερο κατάφερε σε τίτλους και θέαμα με αυτές τις λογικές; Φανταστείτε μια ομάδα σαν αυτή της ακαδημίας Α.Ο Ιωαννίνων: η δημιουργία της οφείλεται στη γνώση, την αγάπη, την αξιοκρατία στις επιλογές των προσώπων.

(Οπωσδήποτε όχι σε σωματώδεις για την ηλικία παίκτες, πρωταγωνιστές του σήμερα, χωρίς λόγο ύπαρξης στο μέλλον, ούτε με κριτήρια εκτός ποδοσφαίρου και αντίστοιχες παρεμβάσεις τρίτων παραγόντων...).

Αν διατηρηθεί αυτούσιο ένα τέτοιο σύνολο, με τον ίδιο προπονητή. Επενδυθούν χρήματα για τις συνθήκες εργασίας των μελών, σε γηπεδικές εγκαταστάσεις, ξενώνες. Την διαρκή επιμόρφωση παικτών προπονητή τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και εκτός. Μέχρι και την ενηλικίωση τους (μοντέλο Μπαρσελόνα). Και την προσθήκη μικρού αριθμού ξένων παικτών, ποιοτικών, μετά από έρευνα όμως (μοντέλο Μίντιλαντ). Που θα εξασφαλίζει το δέσιμο και την πρόοδο του συνόλου.

Πόσο χειρότερη πορεία θα είχε μια τέτοια ομάδα στο πρωτάθλημα από μικρομεσαίες των μεγάλων κατηγοριών; Ακόμα κι από αυτές τις μεγάλες- μόνιμα πια- δευτερότριτες. Τα κέρδη από πωλήσεις παικτών (με σωστή δουλειά στην ίδια βάση θα ακολουθούν οι νεώτεροι που θα αναπληρώνουν άμεσα- μοντέλο Άγιαξ).

Χωρίς ρίσκο, πεταμένα λεφτά, χαμένο χρόνο. Με παίκτες γαλουχημένους στη φιλοσοφία των συλλόγων, με γνώση και αγάπη για την ύπαρξη και το σκοπό τους, επαγγελματίες εκπαιδευμένους σε υγιείς και στέρεες βάσεις.

Αντίστοιχα τα παραδείγματα και για ερασιτεχνικούς συλλόγους, με τις αντίστοιχες αναλογικά ανάγκες και προσδοκίες.

Αναρωτιέμαι επίσης για πολλές από τις ήδη υπάρχουσες ήδη Κ-20, Κ-17, Κ-15 ομάδες. Ποιος ο λόγος ύπαρξης τους αν ο σκοπός δημιουργίας και διατήρησης τους δεν κινείται σε αυτή τη λογική.

Όταν κάποια ρωτήθηκα για την ποιότητα μιας τέτοιας ομάδας, απάντησα με ερώτημα επίσης. “Αν ο σύλλογος σας υποβιβαστεί, μπορεί η ομάδα της Κ-20, με προσθήκες πέντε έμπειρων ποιοτικών παικτών να επαναφέρει το σύλλογο στην κατηγορία που άφησε”;

Η απάντηση εδώ, καθορίζει και αυτή του πρώτου και κύριου ερωτήματος.

Μάθαμε τα λεγόμενα “καλά χρόνια” της ψευδοευημερίας μας να πετάμε εύκολα. Ως άχρηστα. Το ίδιο άνετα να αντικαθιστούμε. Αντικείμενα, ανθρώπους, ιδέες, σχέσεις, εργαλεία. Οτιδήποτε. Ξεχάσαμε να δημιουργούμε, να παράγουμε. Κι όταν κάποιος το επιχειρεί θεωρείται γραφικός, κι όταν φτάνει να πετύχει γκρεμίζεται.

Το έτοιμο, το πλαστικό, είναι αποδεκτό.

Εκεί σπαταλάμε, χάνοντας στο τέλος τα πάντα.

Θαυμάζουμε μεν (με το δικό μας, ελληνικό τρόπο οπαδοί της νίκης) την Μπαρσελόνα. Αδυνατούμε όμως να συλλάβουμε το πως δημιουργήθηκε αυτό το θαύμα, πολύ περισσότερο να λειτουργήσουμε ανάλογα. Η συνταγή όμως δεν είναι μυστική, δεν μεταφέρθηκε από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό.

Μπορούμε κι εμείς.

Αλήθεια, θα ήταν ενδιαφέρουσα μια έρευνα στις τάξεις των οπαδών των ομάδων στην Ελλάδα: “θυμάσαι το ρόστερ της ομάδας σου, κατά την περίοδο 2011-2012”;

Θεωρώ, ανεξάρτητα από την επιτυχημένη ή όχι πορεία εκείνης της χρονιάς, πως ελάχιστοι θα απαντούσαν θετικά. Αντίθετα, αν ρωτήσει κανείς ηλικίες των 40+ θα νιώσει έκπληξη: πιθανά, πέρα από τα μικρά ονόματα, να θυμάται και στοιχεία από την προσωπική τους ζωή, λεπτομέρειες της πορείας τους στο χρόνο. Με θετική μάλιστα διάθεση. Ανεξάρτητα πάλι, από απόδοση, τίτλους κλπ.

Τι κάνει την διαφορά;

Γιατί ο κόσμος σήμερα είναι αποστασιοποιημένος;

Γιατί τότε τα γήπεδα ήταν γεμάτα και τώρα όχι;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ

Head of FSA-statistical analysis-Στατιστικολόγος / Αναλυτής ποδοσφαίρου / Προπονητής UEFA.

Απόφοιτος από το ‘Εργαστήρι Δημοσιογραφίας Από το 1992, ‘Galanis Sports Data’: εξειδικευμένες στατιστικές μετρήσεις – αναλύσεις, για κορυφαίες ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη, στο Champions League & UEFA CUP, καθώς και για την Ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, με αξιολόγηση όλων των ματς και προώθηση των αποτελεσμάτων στο προπονητικό team.

Τμήμα ειδήσεων Sports-Academies.gr