Όλα στην ζωή έχουν αρχή-μέση-τέλος, έτσι και στο ποδόσφαιρο λοιπόν οι επιτυχίες-αποτυχίες από κάπου-κάποιον ξεκινάνε. Καμιά φορά ξεκινάνε αλλά δεν τελειώνουν, μεσολαβητές συνήθως σε μία δουλεία που ξεκίνησε κάνουν την ¨ζημιά¨. Απαράβατοι κανόνες της επιτυχίας και η πίεση για να ξεπεράσεις την μισαλλοδοξία σε ¨ξεγελάνε¨.

Ο κόσμος ψάχνει, αναζητεί, θέλει δεδομένα και ζητούμενα...εμείς οι άνθρωποι αναπνέουμε με σκοπό την αυξημένη-επιπόλαιη  παραγωγικότητα. Το κεφάλαιο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ στα μάτια μερικών είναι απλά μία φυσιογνωμία, ένα άτομο, μία υποχρεωτική ¨μαριονέτα¨ στην ομάδα. Για άλλους δε είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός θνητός!

Τα επίπεδα της ευέλικτης σκέψης και η επαναπροώθηση του εαυτού σου σε κατατάσσουν εκεί που πραγματικά ανήκεις… αξιοκρατία την στιγμή που κρίνεσαι από συνανθρώπους σου πιθανότατα να μην την βρεις, όταν όμως θα κριθείς από την υπέρτατη δύναμη της φύσης θα βρεις το δίκιο σου(εάν φυσικά το έχεις).

Η «δικαίωση» είναι παραλληλισμός με την έντιμη πολιτεία που αμφιβάλλεις για εκείνη, ακομή-ακομή και αν σε μία ή δύο φορές αυτή θα είναι εκεί, δίπλα σου, πλάι στα προβλήματα σου. Ο καλός προπονητής γνωρίζει και άλλα μονοπάτια, ο μέτριος προπονητής είναι μετριόφρων και στάσιμος στην εξέλιξη της μαθήσεως, ενώ ο κακός προπονητής είναι εκείνος που επαναλαμβάνεται. Όλοι λίγο-πολύ πιστέψαμε σε χαρακτήρες με την πρώτη ματιά.

 Μέρος της εξέλιξης του ποδοσφαίρου (και του μάταιου αυτού κόσμου) είναι η φαντασία, το όραμα, το πάθος και η συνεχόμενη εκπαίδευση. «Η επανάληψη είναι η μήτρα της μαθήσεως», όταν «ο κόμπος φτάσει στο χτένι» τότε εσύ πρέπει να δηλώνεις παρόν, λύσεις υπάρχουν αλλά η ταλαιπωρία είναι αναπόφευκτη.

Ο τόπος και ο χρόνος σηματοδοτούν μία κατάσταση, το σημείο αναφοράς του κόουτς μην ξεχνάς ότι πρέπει να είναι το γήπεδο, ειδάλλως θα ξεκινήσουμε να συζητάμε για προπονητές-φαντάσματα!

Θα μπορούσαμε στην παρακάτω λίστα με τους προπονητές να εντάξουμε και τους: Μπιλ Σάνκλι, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Ζοσέ Μουρίνιο. Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι διαφέρουν στην φιλοσοφία και τον τρόπο αλλά το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ο τόπος, ο χρόνος και το σημείο  αναφοράς τους. Μιλάνε για ζωή μέσα από το ποδόσφαιρο, αναπαράγουν την καθημερινότητα και ξέρουν να ¨αγγίζουν¨ τα πρόσωπα.

Ελένιο Ερέρα

Ένας Αργεντινός που επαναστάτησε στο ποδόσφαιρο, μέτριος ποδοσφαιριστής(εώς και απαρατήρητος), σπουδαίος άνθρωπος. Χαρακτηριστικό του η ευφάνταστη στάση του όταν ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, αμφισβητήθηκε αλλά η παρηγόρηση της μελλοντικής του καταξίωσης τον δικαίωσε. Το γνωστό σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους ¨κατενάτσιο¨ έμελλε να γίνει παραδόξως το σήμα κατατεθέν του, η σοφότητα του, άγγιζε εκείνους που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.  «Πρώτα θα προπονήσω το μυαλό σας και μετά το σώμα σας. Άλλωστε το δεύτερο μπορείτε να το κάνετε και εσείς» λόγια που καθήλωναν τους ποδοσφαιριστές του…απλώς και περιεκτικός.

Επίσης έβαζε τους παίκτες του πριν από ένα μεγάλο ματς, να πουν τι θα κάνουν. Αν έλεγε λοιπόν κάποιος ότι θα βάλει δύο γκολ και δεν το έκανε, ουσιαστικά τον έφερνε υπόλογο στους άλλους. Έτσι όλοι πρόσεχαν ιδιαίτερα. Στα αποδυτήρια, οι πίνακες με τα αποφθέγματα του Ερέρα έχουν μείνει στην ιστορία. "Κλάση + Προετοιμασία + Εξυπνάδα + Αθλητικά Προσόντα = Πρωταθλήματα" ήταν ένα από τα πιο συνηθισμένα που έβλεπαν οι παίκτες του.

Όσους επικριτές κι αν είχε, άφησε το δικό του στίγμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και σαφώς έχει περάσει δικαίως στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους τεχνικούς όλων των εποχών.

Μπέλα Γκούντμαν

Ένας άνθρωπος που έζησε στο ¨πετσί¨ του την αδικία, την ταλαιπωρία, την αμφισβήτηση. Γεννημένος το μακρινό 1900 στην Βουδαπέστη ο Μπέλα Γκούντμαν έτρεχε από εδώ και εκεί ώσπου κάποια στιγμή κατάφερε να αποδείξει την αυθεντία του. Συνηθισμένος σε μία κυνηγημένη ζωή, παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπιζε, ορμώμενος από τις διώξεις, υπηρέτησε με σθένος τις προπονητικές του ικανότητες και έκανε τους πάντες να μιλάνε για εκείνον.

Επίσης πέρα από όλα τα άλλα ο Γκούντμαν είχε ένα στρατηγικό μυαλό, απαιτητικός από τους ποδοσφαιριστές του αλλά ταυτόχρονα και πολύ δίκαιος. Τα λόγια του ήταν εκείνα που τον ξεχώριζαν από όλους τους άλλους, οι ιδέες του έφταναν σε σημεία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ακόμα και έτσι τρελός δεν ήταν!

Η καριέρα του στη Δυτική Ευρώπη:

Το 1949 περνά τα σύνορα, προορισμός η Ιταλία. Πριν πάει στη Μίλαν το 1953 περνά από την Αργεντινή (Κιλμές) και την Κύπρο (ΑΠΟΕΛ). Στο Μιλάνο περνά δύο εξαιρετικά χρόνια. Μόνο που το τέλος δεν είναι το ιδανικό. Απολύεται και λέει με παράπονο: «Δεν μου είπαν ούτε αντίο μετά από δύο χρόνια δουλειάς. Ακόμα κι αν ήμουν ομοφυλόφιλος ή κατάδικος θα είχα καλύτερη αντιμετώπιση..»

Γιόχαν Κρόιφ

Η λαμπρή του καριέρα ως ποδοσφαιριστής έμελλε να συνεχιστεί και ως προπονητής. Πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές του παρελθόντος επιχείρησαν να συνεχίσουν να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο από το πόστο του προπονητή. Λίγοι όμως τα κατάφεραν...Ίσα-ίσα που νομίζω ότι με αυτή τους την επιλογή χάλαγαν και την εικόνα που είχαν φτιάξει ως ποδοσφαιριστές αφού οι αποτυχίες ήταν μεγάλες σε επίπεδο ώστε να απογοητεύσουν τους θαυμαστές τους.

Στην περίπτωση όμως του Ολλανδού Κρόιφ τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ήταν η εξαίρεση στον ¨κανόνα¨.

Το 1988 η Μπαρτσελόνα διαλέγει τον Ολλανδό μάγο για να καθοδηγήσει την ομάδα της Καταλονίας στην κορυφή αφού πρώτα είχε αποδείξει τις ικανότητές του στους πάγκους του Άγιαξ το 1985-1988. Η αγαπημένη του φιλοσοφία έμελλε να γίνει και συνήθεια του συλλόγου μέχρι και σήμερα. Φυσικά αναφέρομαι στο περίφημο ¨passing game¨ (τίκι τάκα) που λίγοι γνωρίζουν από ποιον προήλθε.

Η μανία του Ολλανδού που ήταν το κάπνισμα ήταν και η αιτία που αισθάνεται πόνους στο στήθος και αναγκάζεται να αποχωρήσει από τους πάγκους αφού έπρεπε να δώσει μάχη με την ζωή του, κάνοντας στην συνέχεια  μια σημαντική επέμβαση που ευτυχώς για εκείνον ήταν και επιτυχημένη. Μετά από την άδεια  και των γιατρών του ο Γιόχαν επιστρέφει στην Βαρκελώνη ξανά σαν προπονητής των ¨Μπλαουγκράνα¨ το 1991 αφού πρώτα έδωσε και ένα τέλος στο τσιγάρο που πήγε να αλλάξει όλη τη ζωή του.

Έτσι άρχισε και η χρυσή εποχή, αφού κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας και ένα τσάμπιονς λίγκ.

Λίγο αργότερα το 1996 αποφασίζει να αποσυρθεί από την προπονητική  αφού δεν άντεξε το άγχος και την πίεση. Ναι και όμως σε αυτό το μικρό διάστημα που ήταν προπονητής κατάφερε να αφήσει την δικιά του εποχή και το δικό του στίγμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Στην ¨Λα Μασία¨ έχουν να λένε για τον Ολλανδό αφού τους άφησε ως κληρονομιά αυτό το στυλ παιχνιδιού που τους έκανε να αλλάξουν επίπεδο, να πάνε στην κορυφή και να μένουν εκεί μέχρι και σήμερα.

Τα κατορθώματα του ήταν μεγάλα και σίγουρα έχω παραλείψει αρκετά....η ουσία όμως είναι ίδια. Ο Κρόιφ ήταν και θα συνεχίσει να είναι η επιρροή του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ένας άνθρωπος που είχε στο ¨αίμα¨ του την μεταδοτικότητα αλλά και την εξέλιξη,  αφού κατάφερε να χαρίσει στον κόσμο της στρογγυλής θεάς την μαγεία και το θέαμα του ομαδικού αυτού αθλήματος.

«Το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, αλλά το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει». Μπορεί σαν παίκτης να ήταν τρομερά ευφυείς, αλλά με αυτήν του την δήλωση καταλαβαίνεις ότι το ποδόσφαιρο χρειάζεται ¨απλούς¨ ανθρώπους!

Χρήστος Γκίνης

Τμήμα ειδήσεων Sports-Academies.gr