Οι προσδοκίες των γονέων από τα παιδιά τους ξεκινούν πριν ακόμα αυτά γεννηθούν. Το πως επιδρούν πάνω τους στην πορεία της ζωής τους είναι ζήτημα σοβαρό και εν πολλοίς άγνωστο για την πλειονότητα των ανθρώπων που δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν τι αγχώνει και πιέζει τα παιδιά τους, ποια είναι η λεπτή γραμμή μεταξύ της ενθάρρυνσης επίτευξης ονείρων και ενός συνεχούς φόβου για την αποτυχία.

Η ψυχολόγος των Τμημάτων Υποδομής του ΠΑΟΚ κ. Ειρήνη Ρέρα ανέλυσε την επίδραση που έχουν στα παιδιά οι προσδοκίες των γονέων την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου στην ημερίδα που διοργάνωσε ο ΠΑΟΚ.

Γονείς, τα παιδιά των οποίων ανήκουν στις Ακαδημίες του ΠΑΟΚ παρακολούθησαν την ημερίδα, όπου η κ. Ρέρα ανέλυσε το πως και το πότε ξεκινούν τα προβλήματα, το ότι όσο περισσότερες προσδοκίες έχει κανείς, τόσο μεγαλύτερες απογοητεύσεις θα βιώσει, την σύγκρουση στην ψυχή ενός παιδιού όταν από τη μία παλεύει για τα δικά του «θέλω» και ταυτόχρονα γι’ αυτά της οικογένειάς του, πόσο αρνητικές συνέπειες έχουν οι «ταμπέλες» για τα παιδιά, πως ό,τι χειρότερο είναι η ανεκπλήρωτη ζωή ενός γονέα.

«Στην κορυφή φτάνει κανείς όταν έχει υψηλή ανθεκτικότητα ως άνθρωπος κι όχι μόνο ως αθλητής», λέει η ψυχολόγος του ΠΑΟΚ και το ζητούμενο είναι να καταλάβει ο γονιός και το παιδί ότι τα λάθη στον αθλητισμό δεν είναι θανάσιμα, δεν είναι μη αναστρέψιμα.

Αντιθέτως βοηθούν στην ωρίμανση. Η νίκη άλλωστε, δεν είναι πάντα επιτυχία, ούτε η ήττα πάντα αποτυχία και στο τέλος αυτό που μετράει και ωθεί προς το καλύτερο είναι να παίζει κανείς για τον εαυτό του και όχι για τους άλλους.Και ναι, μπορεί να εκπαιδευτεί ενός γονιός.

Να είναι μέτρια εμπλεκόμενος και να επιτρέπει στο παιδί του να συμμετέχει σημαντικά στην διαδικασία λήψης αποφάσεων. Να προσέχει τι λέει, να αποδέχεται το παιδί του άνευ όρων, να σέβεται το ρυθμό του, το μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Να λέει στο παιδί του τις πιο απλές, τις πιο πολύτιμες λέξεις. Πριν τον αγώνα, για παράδειγμα, «να περάσεις καλά», «παίξε δυνατά», «σ’ αγαπώ» και μετά τον αγώνα «είμαι περήφανος για σένα». Και «σ’ αγαπώ».

Αυτό μόνο φτάνει.