Tο ποδόσφαιρο στη Λατινική Αμερική αποτελεί έναν τρόπο διαφυγής από τη σκληρή καθημερινότητα και τη βιοπάλη. Στις φτωχογειτονιές, στις αλάνες και στους στενούς δρόμους των πόλεων της Αργεντινής, της Βραζιλίας και άλλων λατινοαμερικάνικων χωρών, πιτσιρικάδες κλωτσούν μία μπάλα που τους δίνει χαρά.

Το ποδόσφαιρο κυλάει σαν το αίμα στις φλέβες τους, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως μια μέρα μπορεί να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και να αγωνιστούν σε επαγγελματικό επίπεδο, να περάσουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και να γυρίσουν σελίδα στη ζωή τους.

Μία τέτοια ιστορία είναι και αυτή του Σέρχιο Αγουέρο, την οποία έφερε στην επιφάνεια πρόσφατα η βρετανική Independent. Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας αποκαλύπτεται η άγνωστη πλευρά της ζωής του Αργεντίνου επιθετικού της Μάντσεστερ Σίτι, του οποίου οι συγκυρίες και το ποδόσφαιρο άλλαξαν τα πάντα, βοηθώντας όχι μόνον τον ίδιο αλλά και ολόκληρη την οικογένειά του.

Γεννημένος σε μια φτωχογειτονιά του Μπουένος Αϊρες, στη Λα Βίγια Ιτάτι, ο Αγουέρο μεγάλωσε μαζί με τους γονείς του και τα έξι αδέρφια του σε ένα μικρό διαμέρισμα, όπου η καθημερινότητα ήταν για όλους πέρα για πέρα δύσκολη. Στην πραγματικότητα, ο πιτσιρικάς Σέρχιο δεν απόλαυσε ποτέ την… πολυτέλεια ενός δικού του δωματίου, κάτι που είχε επισημάνει στην πρώτη του συνέντευξη ως παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης πριν από κάποια χρόνια. Ωστόσο το πάθος και η χαρά που του πρόσφερε το ποδόσφαιρο στα στενά δρομάκια της γειτονιάς του ήταν αρκετό για να του διατηρεί το χαμόγελο στο παιδικό πρόσωπό του.

Ο ίδιος μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς σε ηλικία οκτώ ετών είχαν τη δική τους ομάδα, η οποία συμμετείχε σε τουρνουά με παιδιά άλλων γειτονιών στις αλάνες της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Το νικητήριο έπαθλο ήταν λίγα πέσος, τα οποία μοιράζονταν η νικήτρια ομάδα του τουρνουά, ο πρώτος σκόρερ, αλλά και ο πιτσιρικάς που θα έκλεβε την παράσταση με τις εμφανίσεις του. Κάποιες τέτοιες εμφανίσεις φαίνεται πως ήταν αυτές που πραγματοποίησε τότε ο Αγουέρο και οι οποίες έπεσαν στην αντίληψη του ραδιοφωνικού παραγωγού και δημοσιογράφου Εδουάρδο Γκονζάλες. Η συνάντηση του Αγουέρο με τον Γκονζάλες ήταν αυτή που θα του έδινε αργότερα την απαραίτητη ώθηση προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Ο Γκονζάλες, πέρα από τη δημοσιογραφική του δουλειά, έτρεχε και έναν ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό σύλλογο. Εκεί αγωνιζόταν ο πατέρας του Σέρχιο, Λέονελ, που έπεισε τον Γκονζάλες να δει τον γιό του να αγωνίζεται στις αλάνες του Μπουένος Αϊρες. «Είχα μια ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία αγωνιζόταν ο πατέρας του Αγουέρο. Με έπεισε να δω τον γιο του να αγωνίζεται και από την πρώτη στιγμή που τον είδα να παίζει κατάλαβα πως επρόκειτο για κάτι το ξεχωριστό», αναφέρει ο Γκονζάλες.

Έπειτα από αυτό, ο Γκονζάλες κατάφερε να πείσει τους ανθρώπους της Ιντεπεντιέντε να πάρουν τον πιτσιρικά Αγουέρο στις ακαδημίες της ομάδας, κίνηση που έμελλε να του ανοίξει την πόρτα στην επαγγελματική καριέρα. Ωστόσο ο Γκονζάλες δεν στάθηκε μόνο εκεί, αλλά θέλοντας να βοηθήσει την οικογένεια του Αγουέρο, τους αγόρασε ένα μεγαλύτερο σπίτι σε μια πιο αναβαθμισμένη γειτονιά της περιοχής Λα Βίγια Ιτάτι καθώς και ένα αυτοκίνητο προκειμένου ο πατέρας του να αρχίσει να εργάζεται ως οδηγός.

Την ίδια στιγμή ο Αγουέρο άρχισε να «λάμπει» στις ακαδημίες της Ιντεπεντιέντε, όπου πανηγύρισε τον τίτλο με την παιδική ομάδα του συλλόγου κάτω των 10 ετών. Η ανοδική πορεία του ανάγκασε τους ανθρώπους του συλλόγου να τον βάζουν να αγωνίζεται με την εφηβική ομάδα, παρότι ηλικιακά η απόφαση αυτή εμπεριείχε ένα μικρό ρίσκο. Λίγα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 14 ετών, ο Αγουέρο θα προβιβαζόταν πλέον στην πρώτη ομάδα της Ιντεπεντιέντε υπό της οδηγίες του νέου τεχνικού Όσκαρ Ρουγκέρι.

«Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε ποιος ήταν ο Κουν και σε μία συνέντευξη που του πήρα στο ραδιόφωνο του μίλησα για αυτόν. Ο Ρουγκέρι ήταν σκεπτικός καθώς ο Αγουέρο ήταν μόλις 14 ετών, αλλά τον έπεισα να τον δει να αγωνίζεται, κάτι που έκανε ένα Σάββατο και αποφάσισε να τον πάρει στην πρώτη ομάδα», τονίζει ο Γκονζάλες.

Ο Ρουγκέρι γρήγορα θα αντιλαμβανόταν πως η παραπάνω κίνηση ήταν και η πλέον σωστή, βλέποντας πως ο Αγουέρο είχε τις δυνατότητες να καλλιεργήσει στην πρώτη ομάδα της Ιντεπεντιέτε το μεγάλο ταλέντο που διέθετε και να ξεκινήσει μια λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα. «Το παιδί αυτό έδειχνε θράσος στις προπονήσεις. Δεν φοβόταν παρότι αντιμετώπιζε άλλους μεγαλύτερους ηλικιακά από τον ίδιο. Δεν μπορούσαν με κανέναν τρόπο να τον ρίξουν κάτω. Παράλληλα ήταν ένα πολύ ευγενικό παιδί εκτός του γηπέδου και άκουγε τους υπολοίπους και τους μεγαλύτερους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της ομάδας», θυμάται ο Ρουγκέρι.

Στις 5 Ιουλίου του 2003, σε ηλικία μόλις 15 ετών, ο Αγουέρο θα πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Ιντεπεντιέντε, κάτι που τον έκανε τον νεότερο ποδοσφαιριστή που είχε αγωνιστεί ποτέ στο αργεντίνικο πρωτάθλημα, σπάζοντας ένα ρεκόρ το οποίο κατείχε ο θρύλος του ποδοσφαίρου της χώρας, Ντιέγο Μαραντόνα. Ο Αγουέρο γρήγορα θα τραβούσε τα βλέματα των ευρωπαϊκών συλλόγων και το όνειρο θα έπαιρνε σάρκα και οστά το 2006 όταν η Ατλέτικο Μαδρίτης θα πλήρωνε 20 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει στους «Ροχιμπλάνκος».

Η μεταγραφή αυτή δεν θα έδινε απλά τη δυνατότητα στον Αγουέρο να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, αλλά θα βελτίωνε ακόμη περισσότερο και τη ζωή της οικογένειάς του. Η μητέρα του διάλεξε το νέο του σπίτι στη Μαδρίτη, όπου ο Αγουέρο θα ζούσε μαζί με τον πατέρα και τους θείους του, ενώ η ίδια θα γυρνούσε πίσω στο Μπουένος Αϊρες προκειμένου να μεγαλώσει τα υπόλοιπα ανήλικα παιδιά της με τα χρήματα του συμβολαίου του Σέρχιο να αποτελούν μια σημαντική οικονομική βοήθεια για όλους.

Η συνέχεια είναι λίγο ως πολύ γνωστή και οι εξαιρετικές εμφανίσεις του με την Ατλέτικο Μαδρίτης άνοιξαν στον Αγουέρο την πόρτα της Εθνικής Αργεντινής. Από πέρυσι το καλοκαίρι η μεταγραφή του στην Πρέμιερ Λιγκ και τη Μάντσεστερ Σίτι θα αποτελούσε ακόμη μια μεγάλη πρόκληση στην καριέρα του και τα 22 του γκολ στην πρώτη του σεζόν στο καλύτερο – κατά πολλούς – πρωτάθλημα της Ευρώπης είναι ακόμη ένα σημάδι της συνεχιζόμενης ανοδικής πορείας του.

othersidefootball.com