Για τις δυσκολίες που βίωσε στην ζωή του μετά τον χαμό του πατέρα του, τον Ολυμπιακό, τον Σίλβα και την καριέρα του μίλησε ο Δημήτρης Κολοβός.

Ο διεθνής εξτρέμ μίλησε στα ΝΕΑ για:

Τον τραυματισμό του και τις δυσκολίες του με την οικογένειά του: Έπαθα χιαστό στα 18-19 μου αλλά δούλεψα πολύ για να το ξεπεράσω γιατί το ποδόσφαιρο είναι αυτό που αγαπάω. Ωστόσο, μόλις άρχισα να ξαναπαίζω ήρθε η απώλεια του πατέρα μου. Έχω τέσσερα αδέλφια και ήμουν ο μεγαλύτερος στην οικογένεια. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, τόσο απότομα, κι εγώ έπρεπε να είμαι εκεί για όλους.

Ήμασταν μια οικογένεια που δεν είχε χρήματα. Υπήρχαν ημέρες που δεν είχαμε ούτε για ψωμί. Ήμασταν όμως πολύ δεμένοι και αγαπημένοι. Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου. Όταν πέθανε ο πατέρας μου σταμάτησα τη μητέρα μου από τη δουλειά για να είναι μαζί με τα αδέλφια μου. Είμαι πλέον αυτός που συντηρεί οικονομικά την οικογένεια. Και το κάνω πραγματικά επειδή το θέλω.

Το πόσο σύνθετος ήταν ο ρόλος του εκείνη την εποχή, όταν ακόμη προσπαθούσε να καθιερωθεί στον Πανιώνιο; Σε ηλικία 19-20 ετών κλήθηκα να διαχειριστώ πράγματα που δεν φανταζόμουν. Έβλεπα τη μητέρα μου στενοχωρημένη και τα μικρότερα αδέρφια μου να ρωτάνε εμένα, που ήμουν μόλις 20, 'που είναι ο μπαμπάς;'. Ήταν μια περίοδος που τα παιδιά, ιδίως τα πιο μικρά, χρειάζονταν την πατρική παρουσία.

Δεν είχα χρόνο όμως για να τα σκεφτώ όλα αυτά. Έπαιξα μπάλα την επόμενη εβδομάδα. Στα 20 χρόνια μου μεγάλωσα απότομα κι έπρεπε να διαχειριστώ πρωτόγνωρες καταστάσεις Δυστυχώς όμως έτσι είναι η ζωή. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, μαθαίνεις, γίνεσαι δυνατός και συνεχίζεις.

Την επόμενη ημέρα της καριέρας του: Μιλώντας με τον μάνατζέρ μου τον κ. Πασχάλη Τουντούρη του είχα πει εξαρχής ότι θέλω να πάω σε ομάδα στο εξωτερικό για να παίξω πολλά παιχνίδια. Είχαμε τέσσερις-πέντε προτάσεις από το Βέλγιο και θεωρήσαμε ότι η Μαλίν, μια ιστορική ομάδα που προσπαθεί να επανέλθει δυναμικά, προσέφερε την καλύτερη προοπτική για εμένα. Κι είμαι πολύ χαρούμενος με την επιλογή μου.

Οι συνθήκες που έχω συναντήσει είναι εξαιρετικές και το επίπεδο ιδιαίτερα υψηλό. Δεν συγκρίνεται το επίπεδο του βελγικού πρωταθλήματος με το ελληνικό. Δεν είναι καλό για έναν ποδοσφαιριστή να είναι τη μία εδώ και την άλλη εκεί.

Θα πρέπει να υπάρχει σταθερότητα. Ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα και είμαι υπερήφανος που φόρεσα τη φανέλα του. Τώρα όμως έχω μπροστά μου μια νέα πρόκληση.

Την χρησιμοποίησή του από τον Μάρκο Σίλβα: Είχα κάνει μια πολύ καλή σεζόν με τον Πανιώνιο και άρχισα να παίρνω κάποια παιχνίδια στο Κύπελλο, όπου στα περισσότερα είχα καλή απόδοση. Στη συνέχεια όμως ο κ. Σίλβα με άφηνε εκτός αποστολής χωρίς να έχω κάποια εξήγηση. Έλεγε ότι θα μου δώσει ευκαιρίες αλλά δεν το έκανε αν και θα μπορούσε γιατί είχαμε πάρει το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς. Δυστυχώς έμεινε στα λόγια.

Τον φετινό Ολυμπιακό: Ήθελα να πάω κάπου για να παίξω και δεν μπορούσα να ξέρω την εξέλιξη με την αλλαγή προπονητή. Δεν γνωρίζω αν θα άλλαζε κάτι, αλλά ο κ. Βίκτορ δείχνει πιο ανοιχτός. Εμπιστεύεται τον Μπουχαλάκη, χρησιμοποίησε στα φιλικά και τους μικρούς. Θα δούμε και τα επίσημα αλλά δείχνει πιο ανοιχτός στους Έλληνες.

Μακάρι να το κάνει γιατί έχουμε πολλούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές τους οποίους πρέπει να εμπιστευτούν περισσότερο οι ελληνικές ομάδες. Και δεν αναφέρομαι στον Ολυμπιακό αλλά συνολικά στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι νεαροί Έλληνες παίκτες. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε έναν παίκτη.

Τη νέα γενιά των Ελλήνων παικτών: Με ενοχλεί γιατί τους παίρνει όλους η μπάλα. Δεν παίζουν ποδόσφαιρο ούτε τα τατουάζ, ούτε τα μαλλιά, ούτε η Μύκονος. Επειδή κάποιος τα κάνει αυτά δεν σημαίνει ότι έχει ψωνιστεί ή δεν είναι καλός παίκτης. Είναι στον κάθε άνθρωπο αν θα ψωνιστεί ή αν θα μείνει προσγειωμένος.

Δυστυχώς ο Έλληνας περιμένει στη γωνία για να κράξει στην αποτυχία. Όταν η Εθνική πήρε το Euro δεν ενοχλούσε η Μύκονος αλλά όταν άρχισαν τα αρνητικά αποτελέσματα έγινε Εθνική Μυκόνου. Είναι εύκολη η κριτική ιδίως όταν δεν γνωρίζεις τι κουβαλά ο καθένας μέσα του.