Ο Κώστας Ψυρόπουλος, προπονητής του τμήματος Κ20 του Απόλλων Σμύρνης, μίλησε για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, το ρόλο που παίζουν οι γονείς στην απόδοση των νεαρών ποδοσφαιριστών, αλλά και για την εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξουν οι προπονητές στους πιτσιρικάδες.

Ο τεχνικός της Ελαφράς Ταξιαρχίας, ο οποίος δεν έχει σκοπό να συνεχίσει στον πάγκο των νέων στην Β’ Εθνική, μίλησε στο academania-sports για όλα τα θέματα που… καίνε το ελληνικό ποδόσφαιρο, εστιάζοντας στις Ακαδημίες και τους νεαρούς ποδοσφαιριστές.

Διαβάστε τι είπε για το βιογραφικό που πρέπει να έχει κάθε προπονητής, την ανοδική πορεία της δικής του ομάδα τη σεζόν που πέρασε, το ρόλο που παίζει η διοίκηση και οι γονείς στην ανάπτυξη των νέων παικτών, καθώς και το ότι μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει ένας κόουτς δίνοντας ευκαιρίες σε ποδοσφαιριστές που μπορεί να είναι μικροί αλλά αξίζουν.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο academania-sports.blogspot.gr:

Τελείωσε η σεζόν με τον Απόλλων πως την κρίνετε;

Ήταν μια επιτυχημένη χρονιά. Για εμένα ήταν σε όλα τα επίπεδα επιτυχημένη, γιατί δημιουργήσαμε παίκτες και για την πρώτη ομάδα. Πρώτα από όλα η ομάδα έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο, αυτό άλλωστε είναι το ζητούμενο η βελτίωση και η εξέλιξη των παιδιών.

Ο αυτοσκοπός είναι αυτός και όχι το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα θα έρθει με τη δουλειά. Η ομάδα δεν ήταν πολλά χρόνια στη Σούπερ Λίγκα και δεν είχε χρόνο να δοκιμάσει και να βρει παίκτες με σκάουτινκ.

Έγιναν αρκετά παιδιά επαγγελματίες και πιστεύω ότι θα έχουν μεγάλη εξέλιξη και παιδιά που δεν έγιναν εφέτος επαγγελματίες.

Αξίζουν και άλλα παιδιά μέσα στην ομάδα να γίνουν επαγγελματίες και να παίξουν είστε τον Απόλλων, είτε αλλού αν το θέλουν.

Αυτή τη στιγμή από το κ20 του Απόλλων υπάρχουν παιδιά που είναι έτοιμα να παίξουν σε αντρικό επίπεδο;

Θεωρώ ότι μπορούν, με μια καλή μετάβαση πιο προοδευτική μπορούν να παίξουν, έχουν και τον σωματότυπο και την τεχνική, έχουν βελτιώσει πολλά πράγματα, μέσα στην χρονιά που πέρασε δουλέψαμε πολύ σε αυτά, σε  όλη τη διαδικασία για μια αντρική ομάδα.

Τους έβαλα να μπουν σε αυτή τη διαδικασία, πως θα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε μια κατηγορία που παίζει ρόλο η βαθμολογία, υπάρχει κόσμος, να έχουν δίπλα τους μεγαλύτερους συμπαίκτες.

Τους είχα βάλει σε αυτή τη νοοτροπία, να ξέρουν που να πάνε, να μπορούν να εξελιχθούν.

Επειδή έχω κάνει προπονητής σε όλες τις μικρότερες κατηγορίες, ήξερα τι πρέπει να μάθουν και να αντιμετωπίσουν τα παιδιά και τους έβαλα σε αυτό το επίπεδο, να μάθουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, γιατί το επίπεδο στο κ20 της Σούπερ Λίγκας ήταν πάρα πολύ καλό.

Εγώ δεν είχα δει ούτε παιχνίδι της κ20 πιο παλιά, αλλά οι ομάδες είναι εξελιγμένες, οι προπονητές είναι πολύ καλοί και με σκάουτινκ που έχει γίνει είναι όλα εξελιγμένα. Οι ομάδες που ποδόσφαιρο.

Το πρωτάθλημα λοιπόν τους δίνει τα εφόδια για να ετοιμαστούν για το επόμενο βήμα

Η δική μου γνώμη αυτή είναι. Αν πιστέψουν σε αυτά τα παιδιά, μπορούν. Και μέσα από την ομάδα και από αλλού, δηλαδή και από τις ομάδες που βρίσκονται τα παιδιά να μην τους επιλέξουν θα έχουν την δυνατότητα να πάνε αλλού, ακόμα και σε ομάδα Σούπερ Λιγκ και να σταθούν το ίδιο.

Είναι πιο εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή από το κ20 να πάει σε ομάδα Β-Γ Εθνικής ή στο αντρικό τμήμα ομάδας Σούπερ Λιγκ;

Η λογική μου είναι ότι ένας ποδοσφαιριστής θα πρέπει να ανεβαίνει στην ομάδα μου ανήκει. Να ψηθεί σε αυτή την ομάδα, εκεί που έχει εκπαιδευτεί, γιατί εκεί που θα πάει θα συναντήσει  άλλο ποδόσφαιρο, άλλους προπονητές, ενώ μέσα από την ίδια ομάδα, αυτή που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά θα θέλει να φορέσει τη φανέλα της.

Έτσι θα έχει μεγαλύτερες προσδοκίες, όρεξη και διάθεση να παίξει, ενώ σε μια άλλη θα πρέπει να προσαρμοστεί ξανά. Αυτό χρειάζεται χρόνο, εδώ επαγγελματία παίρνεις και βλέπεις ότι λέμε ότι χρειάζεται το χρόνο του.

Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα ποδοσφαιριστών μεγάλων, Ελλήνων και ξένων, όχι όταν μιλάμε για παιδιά από το κ20.Βέβαια κ20 δεν είναι παιδιά, είναι άντρες. Παιδιά τους λένε αυτοί που δεν γνωρίζουν καλά το αντικείμενο. 20 χρονών πρέπει οι ομάδες να τους εμπιστεύονται.

Υπάρχουν ομάδες στην Α’ Εθνική που τους εμπιστεύονται και παίζουν, για παράδειγμα ο Πανιώνιος. Επίσης το κάνει χρόνια η Ξάνθη, τους πιστεύει, τους βάζει μέσα στην ομάδα και παίζουν.

Η Ξάνθη όμως έχει και καλύτερες Υποδομές

Σίγουρα, αλλά όταν είναι αρχή του προέδρου να βάζει τον ποδοσφαιριστή μέσα, όταν λέει στον προπονητή ότι πρέπει να παίξουν τα νέα παιδιά. Έτσι γίνονται ποδοσφαιριστές και βελτιώνονται.

Οι Υποδομές είναι εξαιρετικές, δεν ξέρουν που να κάνουν προπόνηση, σε πιο γήπεδο. Τους γίνουν όμως την ευκαιρία. Ο Ζήκος ξεκίνησε από τον Παπάγο και τον είχε βάλει η Ξάνθη να παίξει στην πρώτη ομάδα.

Τον πήρε μικρό και τον έβαλε να παίξει και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, απλά στην Ελλάδα δεν τους πιστεύουν.

Και οι προπονητές και οι παράγοντες κοιτάνε να βάζουν πιο έτοιμος παίκτες ή έτοιμους ξένους που φέρνουν απέξω, που δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας, αλλά τους εμπιστεύονται περισσότερο.

Είναι έτοιμοι οι μικρότεροι σε ηλικία παίκτες σαν χαρακτήρες να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο επίπεδο;

Αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, πόσο έχουν εκπαιδευτεί από το σπίτι. Ένας προπονητής, ένας δάσκαλος μπορεί να καταλάβει αν από το σπίτι έχουν ασχοληθεί με το παιδί τους, αν έχουν ασχοληθεί σωστά όχι απλά να ασχολούνται.

Αν το παιδί μπορεί να μπει σε μια ομάδα και να δείξει πραγματικά αν μπορεί να τα καταφέρει. Αν έχει περάσει από αυτό το στάδιο και είναι έτοιμο και οι ομάδες δουλεύουν σωστά, σε καλύτερο προπονητικό επίπεδο, τότε σίγουρα οι παίκτες μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο αν έχουν και τη σωστή υποδομή.

Αυτό έχει να κάνει με κάθε παίκτη, τι υποδομή, τι σωματότυπο, τι υποδομή έχει ,αλλά όλα αυτά τα κινεί το μυαλό, αν δεν δώσει σωστή εντολή το μυαλό τότε το παιδί δεν θα μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν.

Ένας σωστός παίκτης πρέπει να είναι πιο μπροστά σε όλα αυτά, να ξέρει πως μπορεί να τα διαχειριστεί και έτσι θα μπορεί να παίξει, αλλά και να μάθει κάποια πράγματα πιο γρήγορα.

Αν μπορούσατε θα αλλάζατε κάτι από τη σεζόν που πέρασε;

Όχι. Η ομάδα ανέβαινε κάθε χρόνο κατηγορίες και ήταν φυσιολογικό κάποια πράγματα να μην ήταν απόλυτα προετοιμασμένα για όλα τα υπόλοιπα τμήματα που είχε η ΠΑΕ. Η ομάδα βρήκε με την έναρξη της σεζόν προπονητήριο. 

Οι άνθρωποι μας έδωσαν όλα τα εφόδια και μας έδωσαν και πιο πολλά από όσα είχαμε συμφωνήσει σε όλα τα επίπεδα. Είτε ήταν γήπεδο, είτε οικονομικό, είτε οι συνθήκες. Για εμένα, για τα παιδιά οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να δουλέψουμε στον Απόλλων.

Αυτούς τους παίκτες είχαμε και προσπαθούσαμε με αυτούς τους παίκτες να κάνουμε ότι περισσότερο μπορούσαμε. Θέλαμε να τους μάθουμε πράγματα, γιατί ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις, είτε είσαι προπονητής, είτε ποδοσφαιριστής.

Θα θέλαμε να έχουμε περισσότερο χρόνια, γιατί δεν καταφέραμε απόλυτα μέσα σε ένα χρόνο να διαχειριστούμε μια ομάδα που ήταν εντελώς καινούργια.

Υπάρχουν παίκτες από το κ20 που μπορούν τη νέα σεζόν να σταθούν άξια στον Απόλλων της Β’ Εθνικής και να τον βοηθήσουν να ανέβει ξανά;Ότι μπορούν να σταθούν, μπορούν να σταθούν, το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι δεν τα γνωρίζουν.

Σίγουρα υπάρχουν αλλά πρέπει να πλαισιωθούν από παίκτες πιο ικανούς για την κατηγορία και να μπορούν παράλληλα να δεχθούν τα παιδιά σαν συμπαίκτες τους. Στον Απόλλων πρέπει να δημιουργηθεί μια καινούργια ομάδα και αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά και ανθρώπους που να γνωρίζουν το αντικείμενο και πρέπει να μπουν σε αυτή τη διαδικασία.

Εάν θέλουν να κάνουν μια τέτοια ομάδα, με νέα παιδιά και προσθήκες ή απευθείας με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.  Αλλά ότι μπορούν, μπορούν, το θέμα είναι τι θέλει να κάνει η καινούργια διοίκηση.

Θα συνεχίζεται εσείς στον Απόλλων;

Εμένα δεν μου έχει γίνει συζήτηση από την καινούργια διοίκηση, αλλά σε αυτό το τμήμα όχι. Πιστεύω ότι έχω κάνει πράγματα στο ποδόσφαιρο και το επίπεδο της Σούπερ Λιγκ ήταν πολύ πιο καλό, πολύ πιο σπουδαίο. Δεν το κάνω μόνο επειδή θα είναι πιο χαμηλό το επίπεδο, απλά θεωρώ ότι πρέπει να προχωρήσω πιο πάνω.

Περισσότερο θα με ενδιέφερε η προοπτική της πρώτης ομάδας, καθώς γνωρίζω τις κατηγορίες αυτές πολύ καλά και έχω δουλέψει και έχω πάρει πρωταθλήματα από την πιο χαμηλή κατηγορία μέχρι και τη Β’ Εθνική, το μόνο που δεν έχω κάνει είναι να ανεβάσω ομάδα από τη Β’ Εθνική στη Σούπερ Λιγκ, οπότε δεν μπορεί να μου δώσει κίνητρο να μπορώ να δουλέψω σε ομάδα Νέων Β’ Εθνικής.

Ή μέσα από την ομάδα εάν μου γινόταν πρόταση για την πρώτη ομάδα ή κάπου αλλού.

Πως αντιμετωπίζεται το φαινόμενο «γονείς» στα μικρά τμήματα, που επηρεάζουν άμεσα τους ποδοσφαιριστές;

Όταν κάνεις τη δουλειά σου και υποστηρίζεσαι από τη διοίκηση, είτε είναι κ20, είτε αντρικές ομάδες που και εκεί υπάρχουν μικρότερα παιδιά δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Αντιμετωπίζεις τα πράγματα πολύ φυσιολογικά, ότι μπορεί να γκρινιάζουν γιατί είναι παιδιά τους απλά και πρέπει να παίζουν και δεν θέλουν να δεχθούν ότι κάποια παιδιά είναι καλύτερα ή δεν κάνουν τόσα λάθη.

Έτσι κάνουν κακό στα παιδιά τους, δεν κάνουν καλό με το να το υποστηρίζουν με τέτοιο τρόπο. Δεν κοιτάζουν ότι πρέπει να βελτιωθούν και λένε άλλα πράγματα, φταίει ο προπονητής, ο συμπαίκτης, μόνο το δικό τους παιδί δεν φταίει.

Είναι αφύσικο αυτό το πράγμα. Οι γονείς στην Ελλάδα δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ. Το ξέρω ότι είναι σκληρά αυτά που λέω, αλλά είναι η πραγματικότητα και γνωρίζω ότι δεν αρέσει ότι λέω τα πράγματα όπως έχουν.

Αυτοί που δεν πιστεύουν αυτό που λέω τώρα, θα τα καταλάβουν αργότερα, αλλά τότε θα είναι πολύ αργά γιατί έτσι δεν θα έχουν βοηθήσει το παιδί τους. Με αυτό τον τρόπο δεν βοηθούν το παιδί τους, ίσα ίσα το μπερδεύουν.

Το παιδί έτσι δεν μπορεί να σκεφτεί σωστά και έχει στο μυαλό του την απογοήτευση γιατί δεν παίζει, δεν κοιτάει να βελτιωθεί γιατί έχει πιστεί από τον πατέρα του ότι δεν φταίει αυτός, αλλά όλοι οι υπόλοιποι. Το πράγμα συνέχεια ανακυκλώνεται, αυτή είναι η κατάσταση.

Για εμένα θα πρέπει η διοίκηση να κρατάει μακριά τους γονείς και από τη διοίκηση και από την προπόνηση. Μόνο έτσι οι προπονητές θα μπορούν να δουλεύουν σωστά, χωρίς να δημιουργείται αυτή η κατάσταση.

Ένας νεαρός ποδοσφαιριστής, μέχρι 16 χρονών θεωρείται ότι πρέπει να φύγει στο εξωτερικό ή να μείνει στην Ελλάδα να ψηθεί παίρνοντας κάποια ματς και μετά να φύγει;

Εάν έχει γενικότερα μυαλό, αλλά και τον σωματότυπο για να καλλιεργηθεί εκεί, καλύτερα να πάει εκεί στα 18 του. Εάν πάει εκεί θα έχει πολύ καλύτερες συνθήκες, εάν πιστέψει μια ομάδα το παιδί, καλύτερα να φύγει. Ότι και να γίνει εκεί, έχει να κερδίσει περισσότερα από ότι εδώ.

Έχουμε παραδείγματα πολλά, όπως ο Κυριάκος ο Παπαδόπουλος. Εδώ δεν τόλμησαν να τον βάλουν να παίξει, ενώ εκεί τον εμπιστεύτηκαν και τον έβαλαν και σε κομβικές θέσεις. Οπότε για εμένα εάν αξίζει πραγματικά σε αυτά που ανέφερα καλύτερα να φύγει να πάει έξω.

Εάν αναλάβετε τη νέα σεζόν μια αντρική ομάδα, υπάρχουν ποδοσφαιριστές από το κ20 του Απόλλων που θα θέλατε να πάρετε μαζί σας;

Σίγουρα, είναι πολλά παιδιά. Με έχουν πάρει από ομάδες της Σούπερ Λιγκ να με ρωτήσουν για τα παιδιά. Αυτό είναι τιμητικό για τη δουλειά που κάναμε και για τη βελτίωση που είχαν τα παιδιά. Θα έπαιρνα πολλά παιδιά και θα φτιάχναμε μια πολύ καλή ομάδα, με κάποιες προσθήκες μεγαλύτερων, πιστεύω ότι αυτή η ομάδα που είχαμε θα μπορούσε να σταθεί στη Β’ Εθνική.

Είμαι σίγουρος για αυτό, πιστεύω πολύ σε αυτά τα παιδιά, περάσαμε μια πολύ καλή σε όλα τα επίπεδα χρόνια, Βελτιώθηκαν πολύ και ποδοσφαιρικά και σαν χαρακτήρες, δεν συνέβη ποτέ και σε καμία προπόνηση το παραμικρό.

Δουλεύαμε σοβαρά από την αρχή και στην πορεία που κατάλαβαν και οι γονείς ότι έπαιζαν αυτοί που έπρεπε να παίζουν, η ομάδα ηρέμησε γενικότερα και μπορούσαμε να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό κομμάτι και βελτιώθηκαν τα παιδιά περισσότερο.

Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος η βελτίωσή τους ήταν αισθητή, όταν ηρέμησαν από όλα.

Εγώ ακόμα και στον Απόλλων αν ήμουν θα έφτιαχνα μια ομάδα τέτοια με κάποιες προσθήκες, που θα ήταν ευέλικτη. Θα υπήρχαν προσθήκες πιο έμπειρων, ικανών, αλλά πάντα σωστών χαρακτήρων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι θα βοηθούσαν και τους μικρότερους να σταθούν στην κατηγορία.

Είναι ρίσκο για έναν προπονητή να χρησιμοποιήσει έναν νέο ποδοσφαιριστή σε αντρικό επίπεδο;

Όχι δεν νομίζω. Έχεις να κερδίσεις μόνο βάζοντας νέα παιδιά, κανένας δεν θα σου πει τίποτα. Ακόμα και ο κόσμος θέλει νέους ποδοσφαιριστές. Δεν θα ασκηθεί στους μικρούς άσχημη κριτική.

Πρέπει να υποστηρίξεις τους μικρούς, εάν κάποια φορά δεν πάει καλά.

Πολλοί παίκτες ξεκίνησαν καλά και στη συνέχεια η πορεία τους ήταν φθίνουσα, έγιναν ανάποδα τα πράγματα, ενώ κάποιοι άλλοι με την επιμονή του προπονητή κατάφερα να έχουν ανοδική πορεία. Αν έχεις δει ότι ο παίκτης αξίζει είναι θέμα χρόνου το πότε θα αποδώσει, απλά χρειάζεται λίγο υπομονή.

Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει υπομονή, νομίζουν ότι πατάς κουμπιά και μεταμορφώνονται οι παίκτες. Λίγο περισσότερο υπομονή αν έχουμε θα έχουμε να κερδίσουμε μόνο από νέους ποδοσφαιριστές.

Για παράδειγμα στον Παναθηναϊκό φέτος έβαζαν και ξανά έβαζαν κάποια παιδιά.

Και οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές μπορούν να κάνουν λάθη, δεν έχει σημασία το μικρός και το μεγάλος, όταν είσαι καλός παίζεις.

Εγώ έχω κάνει πολλά πράγματα με μικρούς και με υποστήριξη μεγάλων ποδοσφαιριστών, σε ηλικία και εμπειρία. Έτσι δημιουργείται μια καλή ομάδα με το πέρασμα του χρόνου και αυτό πιστεύω κιόλας, ότι με δουλειά και υποστήριξη από τη διοίκηση, να πιστέψει έναν προπονητή και να τον υποστηρίξει σε ένα πλάνο τριετίας, μόνο κερδισμένη θα βγει.

Ήδη και στην δική μας ομάδα έγιναν κάποιοι επαγγελματίες και μας ζητούν παίκτες από ομάδες της Σούπερ Λιγκ και του εξωτερικού.

Το ταλέντο υπάρχει ή μπορεί και να δημιουργηθεί στην πορεία;

Ταλέντο είναι όταν ένα παιδί έχει κάποια χαρακτηριστικά. Όταν η φύση σου έχει δώσει μια βάση, την τεχνική, την ταχύτητα, πρέπει όμως να έχεις και το μυαλό. Όταν τα έχεις αυτά είσαι απλά πιο μπροστά από όλα τα παιδιά.

Πρέπει όμως με αγώνες και προπονήσεις να σταθεροποιηθείς. Η φύση σου δίνει κάποια χαρακτηριστικά και με ταπεινότητα τα εκμεταλλεύεσαι σωστά. Το ταλέντο είναι ένα παιδί να κάνει μια ντρίπλα, μια πάσα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, πρέπει να καταφέρει να είναι παίκτης ομάδας, να τρέχει.

Δεν πρέπει μόνο να κάνει μια ντρίπλα και να τρέχουν οι άλλοι για αυτόν. Πρέπει να δουλέψεις για να αναδείξεις το ταλέντο σου. Πρέπει να έχεις όλο το πακέτο, τεχνική, στοιχεία, μυαλό, να ξέρεις να συνεργάζεσαι με τους συμπαίκτες του, να παίρνεις σωστές αποφάσεις όταν παίζεις.

Πρέπει να ξέρεις να χρησιμοποιείς την προσωπικότητά σου.

 Όλα αυτά δεν μπορεί να τα κρίνει ένας παράγοντας. Οι παράγοντες το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βάζουν χρήματα και να παίρνουν τους σωστούς ανθρώπους. Για να έχει κάθε παιδί μια σωστή εξέλιξη, θα πρέπει να επενδύσει η διοίκηση σε κάποιους ανθρώπους σταθερά.

Αλλάζοντας προπονητές δεν καταφέρνεις τίποτα, τα παιδιά χάνουν τις ισορροπίες τους και εμείς στην Ελλάδα τις αλλαγές τις έχουμε πρόχειρες. Στην Ελλάδα αμέσως και οι φίλαθλοι και οι γονείς πιέζουν τον παράγοντα να αλλάξει προπονητή, έτσι το παιδί δεν μπορεί να δουλέψει σωστά.

Κάθε προπονητής δουλεύει αλλιώς και έτσι αλλάζουν όλα, έτσι χάνουν και οι ποδοσφαιριστές και χάνει και η ομάδα.

Έτσι πρέπει να υπάρχει μια γενικότερη ισορροπία ώστε να φανεί το ταλέντο αν υπάρχει και όπως είπαμε εάν αξίζει πραγματικά κάποιος θα παίξει.

Ο μόνος που μπορεί να αδικήσει τον εαυτό του είναι ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, δεν θα φταίει κάποιος άλλος αν δεν παίξει ποδόσφαιρο ένας παίκτης. Αν αξίζει πραγματικά και έχει το ταλέντο μέχρι κάποια ηλικία δεν υπάρχει περίπτωση να μην παίξει.

Απογοήτευση σίγουρα θα υπάρξει κάποια στιγμή, το θέμα είναι να έχει τον χαρακτήρα να συνεχίσει, γιατί οι παίκτες δεν αντέχουν τη φωνή στη μικρή ηλικία και την πίεση της βαθμολογίας και του κόσμου. Δεν φτάνει να είσαι μόνο καλός πρέπει αντέξεις και αυτό, την πίεση που υπάρχει.

Γνωρίζω παιδιά που έχουν καλά στοιχεία, σωστή τεχνική, πετάνε στα φιλικά και στα επίσημα ματς εξαφανίζονται. Μετά φταίει ο προπονητής, ο συμπαίκτης και δεν φταίει ο παίκτης. Μπορεί κάποιος να έχει λιγότερο ταλέντο από κάποιον άλλο ποδοσφαιριστή, αλλά να μην μπορεί να διαχειριστεί όλο τα παραπάνω στοιχεία.

Ποια είναι η δική σας πορεία μέχρι στιγμής ως προπονητής;

Έχω περάσει από όλες τις μικρές κατηγορίες. Με την Πέρα Κλούπ ξεκινήσαμε από Γ’ τοπικό, ανεβήκαμε στο Β’, στο Α’, στην Δ’ Εθνική και κάναμε σε όλες τις κατηγορίες πρωταθλητισμό. Το ίδιο συνέβη και στον Φωστήρα, όπου έφτασα μέχρι την Β’ Εθνική, χωρίς η ομάδα να έχει ως στόχο της τον πρωταθλητισμό.

Χωρίς να έχουμε μεγάλο μπάτζετ, με σωστή δουλειά και την υποστήριξη της διοίκησης καταφέραμε να κάνουμε αυτά τα πράγματα και να ανεβαίνουμε συνεχώς κατηγορίες. Την δεύτερη χρονιά στον Φωστήρα κερδίσαμε την άνοδο στην Γ’ Εθνική κόντρα στην Κηφισιά, μετά φτιάξαμε καλύτερη ομάδα και ανεβήκαμε από την Γ’ στην Β’, μάλιστα πήραμε και το Κύπελλο Αθηνών την πρώτη χρονιά κόντρα στον Αθηναϊκό.

Έχω περάσει από όλες τις κατηγορίες του ποδοσφαίρου. Δεν έχω περάσει από πολλές ομάδες αλλά σε αυτές τις δύο που έμεινα, έκατσα πολλά χρόνια. Μάλιστα, οι άνθρωποι του Απόλλων με θυμόταν από παλαιότερους αγώνες μεταξύ μας και αρκετές φορές μου είχαν δώσει συγχαρητήρια.

 Το κακό είναι ότι δεν ζητάνε βιογραφικό από έναν προπονητή, να δουν τι έχεις κάνει. Το φυσιολογικό θα ήταν να ζητούν κάποιο βιογραφικό και όχι οι προπονητές να είναι διαπλεκόμενοι.

Εμένα αν με πάρει ένας πρόεδρος, ένας παράγοντας θα ξέρει ότι μαζί μου η ομάδα θα κάνει δουλειά. Στις μέρες μας είναι δύσκολο αυτό, υπάρχουν τα οικονομικά προβλήματα, οι ομάδες προσπαθούν, αλλά κάποιοι πραγματικά αξίζουν.

Όπως και στους παίκτες, έτσι και στους προπονητές πρέπει να επιλέγονται οι πραγματικοί προπονητές, αυτοί που παράγουν έργο και όχι οι διαπλεκόμενοι.

Υπάρχουν πολύ καλοί προπονητές και μπορούν να βοηθήσουν μια ομάδα. Δεν υπάρχει αξιοκρατία, αυτό συμβαίνει και με τους παίκτες. Από την πλευρά μου σαν προπονητής θα έχω πάντα αξιοκρατία για αυτό και δεν θα υπάρχει ίντριγκα στα αποδυτήρια, εάν αυτό το καταφέρει ο προπονητής δεν θα υπάρχουν αντιδράσεις και αντιπαλότητες μέσα στην ομάδα.

Με αυτό τον τρόπο η απόδοση θα είναι καλή στο γήπεδο, εκεί μέσα στις τέσσερις γραμμές φαίνονται όλα.

Μόνο αν πάρουν προπονητές που παράγουν έργο θα πάει μπροστά το ελληνικό ποδόσφαιρο, όλα τα υπόλοιπα είναι πρόσχερα. Με χαρά βλέπω ότι παίκτες που είχαν στις ομάδες που ήμουν προχωράνε στον χώρο.

Πίστεψα σε αυτούς και είμαι διπλά ευχαριστημένος, που αυτό που δεν είχαν διαγνώσει κάποιοι άλλοι το είδα εγώ.

Για παράδειγμα ο Σταματόπουλος που έγινε επαγγελματίας, ο Καλέργης, ο Σελμανάι και θα έπρεπε για εμένα να γίνουν και άλλα παιδιά. Μου είχαν πει από την ομάδα ότι αν έμενε η διοίκηση θα γινόταν και άλλα παιδιά επαγγελματίες.

Υπάρχουν αρκετά παιδιά που αξίζουν, ο Ξανθόπουλος, ο Φουκαράς, μπορεί να αδικήσω κάποια παιδιά αν πω ονόματα, ο Ντάφλας σίγουρα, αλλά και άλλα παιδιά. Ο Σιγάλας με τον Μπέντα ήταν ήδη επαγγελματίες.

Ο Μεταλλινός βελτιώθηκε πολύ τη σεζόν που πέρασε και θα μπορούσε και αυτός να γίνει, ο Φερεντίνος θα μπορούσε να είχε προχωρήσει και άλλα παιδιά θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα.

Καλός παίκτης είναι και ο Ντούνης και η ομάδα με προσθήκες κάποιον παικτών θα ήταν ακόμα καλύτερη, ήταν καλός και ο Χατζής που πήραμε στον δεύτερο γύρο είχε ταχύτητα και τεχνική και αν έμενε η ομάδα θα είχε καλύτερη προοπτική.

Και ο Κοτσέκου ήταν καλός, αλλά αναφέρομαι περισσότερο στα παιδιά που αγωνίστηκαν παραπάνω και δεν είχαν τραυματισμούς, όπως και ο Ντοβλετάκης. Ο τερματοφύλακας ο Βεζύρης έπαιξε και αυτός με δουλειά μπορεί να γίνει πολύ καλός γιατί είναι και 96άρης.

Παίζει σημαντικό ρόλο να πιστεύεις τους ποδοσφαιριστές, να μην φοβάσαι να τους βάλεις και να τους εμπιστεύεσαι. Αν υπάρχει διάρκεια στην ομάδα τα παιδιά θα μπορούν να αποδίδουν καλύτερα.

Όπως ένας ποδοσφαιριστής ξεκινάει από χαμηλά για να ανέβει, πρέπει να ισχύει το ίδιο και για τους προπονητές;

Αυτός που έχει την εμπειρία και ξέρει να αντιμετωπίσει πολλές καταστάσεις μπορεί να αντέξει τα πάντα. Ένας τέτοιος προπονητής είναι δυνατός, ψημένος και μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα γύρο του.

Συνήθως οι προπονητές πηγαίνουν στις ομάδες λόγω του ονόματός τους, η λόγω κάποιας εκπροσώπησης που έχουν.

Αυτό είναι θεμιτό, αλλά οι παράγοντες δεν ασχολούνται τόσο με τους προπονητές που έχουν κάνει έργο. Δεν σε αξιολογούν, δεν ασχολούνται, κάνουν ότι τους πει ο εκπρόσωπος και ο γνωστούς του γνωστού αυτό κάνουν.

Δεν ασχολούνται να βρουν τους σωστούς ανθρώπους.

 Εγώ θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ και στη διοίκηση της ομάδας του Απόλλωνα για την τιμή που μου έκαναν να είμαι στην ομάδα με προοπτική. Μου είχαν πει ότι θα διάλεγαν εμένα για προπονητή στο ανδρικό τμήμα, αυτό μου είχαν εκμυστηρευτεί.

Για εμένα ήταν μεγάλη τιμή να μου δώσουν αυτή την ευθύνη. Ήταν εμπειρία και για εμένα που δούλεψα στο κ20 γιατί δεν είχα δουλέψει σε αντίστοιχο τμήμα και έμαθα και εγώ μέσα από αυτή την κατάσταση.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Κυρίους Βελλή, Χατζηπαναγιώτου, Καρούλια, Παπαδόπουλο, στον γυμναστή τον Κεσόγλου τον Γιάννη που είναι συνεργάτης μου χρόνια.

Στα παιδιά που περάσαμε μια πολύ ωραία χρόνια και εποικοδομητική. Αυτά όλα όμως μας τα έδωσε η ομάδα, εάν δεν μας έδινε την άνεση να έχουμε ότι θέλουμε δεν θα δουλεύαμε τόσο σωστά και ήρεμα.

Μας έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη, δεν είχαμε ποτέ κανένα πρόβλημα.

Αυτό στις μέρες μας είναι πολυτέλεια, στις άλλες ομάδες δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα πράγματα. Κάποιες ομάδες δεν είχαν ρούχα, μπάλες, κάτι να φάνε τα παιδιά μετά τις προπονήσεις, μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι.

Σε εμάς η ομάδα κοιτούσε να βρει τρόπο να βοηθήσει όλα τα παιδιά σε όποιο πρόβλημα και αν είχαν.

 Θα ήθελα να αναφερθώ στον συνεργάτη μου τον Γιάννη Κεσόγλου, τον γυμναστή, που είναι πολύ αξιόλογος και με μάστερ το Λίβερπουλ. Δεν είναι απλός γυμναστής, αλλά επιστήμονας, ξέρει να διαχειριστεί τα πάντα στην ομάδα.

Θεωρώ ότι είναι από τους πιο αδικημένους, θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί καλύτερα. Είναι ένας από τους ανθρώπους που δεν έχει την καταλήξει που έπρεπε να έχει, βέβαια έχει ακόμα προοπτική.

Με βοήθησε πάρα πολύ όλη τη χρονιά, γιατί είχε δουλέψει και πιο πριν στον Ατρόμητο ήξερε πως λειτουργούν αυτές οι ομάδες. Στην Ελλάδα παίρνουν συνήθως υποδεέστερους συνεργάτες, εγώ δεν το κάνω αυτό παίρνω αυτούς που αξίζουν και μπορεί να είναι καλύτεροι και από εμένα.

Σημασία έχει αυτός που επιλέγει τους συνεργάτες και τους ποδοσφαιριστές, όλα τα άλλα φαίνονται στο γήπεδο. Αυτό κάνουν στο εξωτερικό για να καταφέρνουν να βελτιωθούν όλοι, για αυτό αναφέρομαι και στους παράγοντες αφού δεν γνωρίζουν καλά θα πρέπει να ακούν αυτούς που έχουν κάνει περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο.

 Στο ποδόσφαιρο είναι όλα κύκλος και κάπου συναντιούνται. Στην πορεία όλοι θα βρεθούν εκεί που τους αξίζει χρειάζεται υπομονή και επιμονή για όλα αυτά.