Οι εξελίξεις σε οικονομικό επίπεδο ανά τον κόσμο τα τελευταία χρόνια, δημιούργησαν την ανάγκη εύρεσης νέου τρόπου λειτουργίας των ποδοσφαιρικών σωματείων, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Οι ομάδες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν μπορούν πλέον να πραγματοποιούν πολυδάπανες μεταγραφές, ούτε να πληρώνουν τα παχυλά συμβόλαια ξένων ποδοσφαιριστών.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την στροφή προς τις ακαδημίες ποδοσφαίρου, ώστε να εμπλουτίζονται οι νέοι με τις βασικές αρχές του ‘‘ευ αγωνίζεσθε’’ αλλά και να αποκτούν τις σωστές βάσεις για μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό, συμβάλλοντας έτσι στην συνολική εξέλιξη του αθλήματος.

Στον ελληνικό χώρο, η κατάσταση κάποια χρόνια πριν θα χαρακτηρίζονταν απογοητευτική. Οι περισσότερες εγκαταστάσεις είναι απαρχαιωμένες και συχνά δεν πληρούν ούτε τους βασικούς κανόνες ασφαλείας, με αποτέλεσμα να ελλοχεύει διαρκώς ο κίνδυνος ατυχήματος.

Επίσης, παρατηρείται η απουσία φιλοσοφίας, σχεδιασμού και στόχων. Οι περισσότερες ακαδημίες λειτουργούν απλά για να λειτουργούν, μην έχοντας ένα σαφές πλάνο οργάνωσης και αποτελεσμάτων. Επίσης, το ίδιο συμβαίνει και με τους προπονητές.

Απλοί απόφοιτοι γυμναστικής ακαδημίας, με κατεύθυνση την προπονητική, αναλαμβάνουν να εκπαιδεύσουν και να δημιουργήσουν το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας και εκμάθησης σε παιδιά, φροντίζοντας παράλληλα για την αφομοίωση της αθλητικής παιδείας.

Παρόλα αυτά, η κατάσταση δείχνει να βελτιώνεται. Η ύπαρξη μεγάλων ακαδημιών του εξωτερικού στον ελληνικό χώρο, αλλά και δραστηριοποίηση νέων ατόμων με γνώσεις και σπουδές πάνω στο αντικείμενο, έχουν επηρεάσει το γενικότερο επίπεδο των ακαδημιών στην Ελλάδα.

Παράλληλα, οι ευκαιρίες που δίνονται από πολλές ελληνικές ομάδες σε νεαρούς ποδοσφαιριστές να αποκτήσουν εμπειρία μέσα από αγώνες πρωταθλήματος, έχει ανεβάσει το επίπεδο της παραγωγής νέων ταλέντων. Είναι όμως αυτές οι κινήσεις αρκετές;

Είμαστε στον σωστό δρόμο και σε τι επίπεδο κινούμαστε σε σχέση με τις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες;Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις ακόμα περισσότερες. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, το επίπεδο βελτιώνεται, αλλά δεν παύει να είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο.

Η αλματώδης ανάπτυξη και παραγωγή ταλέντων σε χώρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία, μπορεί να φαντάζει ως αποτέλεσμα χρόνων, δεν παύει όμως να απαιτεί ένα σχέδιο, ένα πρότυπο μοντέλο ανάπτυξης ακαδημιών. Σίγουρα ιδανικό και πετυχημένο μοντέλο δεν υπάρχει.

Υπάρχει όμως ένα μοντέλο, το οποίο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις απαιτήσεις κάθε πρωταθλήματος, μπορεί να φανεί άκρως αποτελεσματικό.Αυτό το μοντέλο περιλαμβάνει τις εξής 4 κατηγορίες: φιλοσοφία, αθλητικό σχέδιο, στελέχη και υποδομή.

Οι κατηγορίες εμφανίζονται με σειρά σημαντικότητας. Αρχικά η φιλοσοφία είναι αυτή που καθορίζει το σχέδιο, το πρακτικό και θεωρητικό της κομμάτι. Καθορίζει τους στόχους αλλά και τον σκοπό της. Όλοι μέσα σε μια ακαδημία, από τα στελέχη μέχρι τους προπονητές και τους παίκτες, πρέπει να λειτουργούν με βάση αυτή τη φιλοσοφία.

Η φιλοσοφία μιας ακαδημίας ξεπηδά μέσα από την διδασκαλία της τεχνικής, της τακτικής και των συνθηκών σε αγώνα ποδοσφαίρου.Δεύτερον, έρχεται το αθλητικό σχέδιο. Αυτό περιλαμβάνει 3 στόχους:

την καλύτερη δυνατή υποδοχή των παιδιών, ώστε να νιώσουν πως λειτουργούν άμεσα σε οικείο περιβάλλον, την παροχή καλών τεχνικών και τακτικών γνώσεων και την αφομοίωση του «ευ αγωνίζεσθε».

Όπως είχε διατυπώσει και ο ιταλός δάσκαλος του ποδοσφαίρου, Τζιανλούκα Γκράσι, «Ο πρωταρχικός σκοπός είναι η εκγύμναση και η τεχνική κατάρτιση. Μην αρχίζετε ποτέ να δουλεύετε μέσα στο κρύο ή στη ζέστη και προτιμήστε ως μήνα έναρξης μαθημάτων τον Σεπτέμβριο ώστε το γκρουπ να αντιμετωπίσει τα πρώτα κρύα έχοντας ήδη προετοιμαστεί για αυτά».

Όσον αφορά τα στελέχη, τα πράγματα είναι λίγο πολύ ξεκάθαρα. Υπεύθυνος τεχνικής οργάνωσης ακαδημίας, υπεύθυνος τμήματος ακαδημιών, κατάλληλα καταρτισμένοι προπονητές και συντηρητής εγκαταστάσεων περιλαμβάνουν τα άτομα γύρω από μια ακαδημία.

Φυσικά, ανάμεσα σε αυτούς περιλαμβάνεται και μια ομάδα γιατρών, φυσιοθεραπευτών, οι οποίοι αναλαμβάνουν το δύσκολο κομμάτι της αποφυγής και επούλωσης τραυματισμών. Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για παιδιά, οπότε ο βαθμός προσοχής είναι στο μέγιστο δυνατό σημείο.

Τέλος, οι εγκαταστάσεις είναι ένα απλό και παράλληλα δύσκολο θέμα. Αν και δεν απαιτείται η ύπαρξη υπερσύγχρονων γηπέδων με φωτισμούς και αποδυτήρια τελευταίας τεχνολογίας για να μάθει τα βασικά στοιχεία του ποδοσφαίρου ένας νέος, ωστόσο η ύπαρξη τουλάχιστον των βασικών στοιχείων των παραπάνω, αποτελεί σημαντική προϋπόθεση.

Θα πρέπει όλες οι εγκαταστάσεις να λειτουργούν με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, ώστε να αποφεύγονται στο μέτρο του δυνατού ατυχήματα που μπορεί να οφείλονται σε μη ποδοσφαιρικούς παράγοντες.

Καταλήγοντας, βλέπουμε πως η οργάνωση και λειτουργία μιας ακαδημίας, από την δημιουργία της φιλοσοφίας μέχρι και την συντήρηση των εγκαταστάσεών της είναι μια υπόθεση πάρα πολύ σοβαρή, που απαιτεί μεγάλη προσοχή από όλα τα στελέχη που την απαρτίζουν.

Στον ελληνικό χώρο, το μοντέλο που περιγράψαμε παραπάνω δεν εμφανίζεται συχνά, για αυτό τον λόγο τα βήματα βελτίωσης στον συγκεκριμένο τομέα πρέπει να γίνουν άλματα για να μπορέσουμε να φτάσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον σε επιθυμητά επίπεδα.

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο overlap.gr