Συγκλονίζει η προσωπική ιστορία ενός 16χρονου που παρά τα σοβαρά προβλήματα όρασης που αντιμετωπίζει δεν το έβαλε κάτω και με προσωπική του ευθύνη γράφτηκε σε σωματείο για να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο, να παίζει ποδόσφαιρο...

Η ιστορία του θαρραλέου νέου μέσα απο τα μάτια του προπονητή του, Δημήτρη Μπούτρου που ανέλαβε να μας την διηγηθεί:

Τίτλος της: ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ - ΔΑΣΚΑΛΟΣ - ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ - ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ - ΘΕΟΣ - ΔΙΚΑΣΤΗΣ - ΔΗΜΙΟΣ

Σήμερα ήρθε ένα παιδί 16 χρονών μαζί με τη μαμά και την αδερφή του, να το δω ώστε να το αναλάβω να το προπονήσω...

Αυτό το παιδί με βάση την δική μου κλίμακα, η οποία είναι πολύ αυστηρή το κατέταξα στο 5 περίπου.

Αυτό το παιδί λοιπόν αγαπάει την μπάλα όσο τίποτα τη ζωή του. Ρισκάρει την ίδια του τη ζωή προκειμένου να παίξει και να νιώσει ευτυχισμένος.

Ξέρετε ποιο είνια το πρόβλημα του; Δεν βλέπει από το ένα μάτι και στο άλλο έχει 85% αναπηρία. Εκ γενετής. Οι γιατροί του έχουν απαγορέψει να παίζει.

Κίνδυνος να χάσει την όραση του. Οι γονείς προσπάθησαν να το αποτρέψουν. Και όμως αυτό το παιδί είπε στους γονείς του ότι θα κάνει αυτό που αγαπά.

Στο σχολείο είναι μαθητής του 19,2. Πανέξυπνος, μελετηρός, πειθαρχημένος και το κυριότερο δεν φοβάται. Πήγε σε ομάδα. Με δική του ευθύνη και των γονιών του. Ο προπονητής αντί να τον ενθαρρύνει τον απέρριψε. Του είπε ότι ειναι άχρηστος. Και το παιδί γύρισε στους γονείς του λέγοντας ότι είναι άχρηστος. Και παρόλο την απόρριψη πηγαίνει σε ομάδα εφηβικού και κάνει προπονήσεις και δίνει αγώνες.

Δεν θα σχολιάσω την στάση του προπονητή διότι όλοι καταλαβαίνουμε και εν μέρει κατανοώ την στάση του ως ένα βαθμο.

Εγώ αν έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ενός μπαλαδόρου και δύστροπου παιδιού και ενός τέτοιου παιδιού που ανέφερα παραπάνω θα διάλεγα το δεύτερο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ένα τέτοιο παιδί είναι μαχητής. Είναι γεννημένος μαχητής. 11 τέτοιοι μαχητές μέσα στο γήπεδο με την κατάλληλη εκπαίδευση και καθοδήγηση μπορούν να παρουσιάσουν απίστευτα πράγματα.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό όμως είναι 'οτι αυτό το παιδί είναι πανέξυπνο. Στο σχολείο του οι βαθμοί του είναι σχεδόν άριστοι. Καταλαβαίνετε λοιπόν να έχουμε όλοι 11 τέτοιους μαχητές και πανέξυπνους; Τι ομάδα μπορεί να δημιουργηθεί;

Αυτό το παιδί δεν ξέρουμε αν ποτέ παίξει μπάλα, αν θα συνεχίσει, αν, αν, αν..

Αυτό που όμως που ξέρουμε όλοι και ειναι σίγουρο ότι αυτό το παιδί αν βρει κάπου να τον πιστέψουν και να του δώσουν το έδαφος να καλλιεργήσει ώστε να βγάλει μόνο του το δικό του καρπό και θα μας ευγνομωνεί μια ζωή γιατί του δώσαμε την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά.

Αργά ή γρήγορα θα βρει το δρόμο του. Όμως δεν θα είμαστε εμείς αυτοί πυ θα σταθούμε εμπόδιο του.

Στις ηλικίες των 9-16 και εφόσον δεν είμαστε σε επαγγελματικές ομάδες αλλά σε ερασιτεχνικές το πρώτο μέλημα μας ώς προπονητές, παιδαγωγοί, δάσκαλοι είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά και να τους παρέχουμε την ελπίδα. Την ελπίδα δεν έχει κανένας δικαίωμα να την στερήσει από κανένα. Η ζωή θα οδηγήσει τον καθενα μας εκεί που του αξίζει και του αρμόζει. Όμως αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο της ζωής και όχι των ανθρώπων.

Ο Δημήτρης Μπούτρος γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 30/04/1974

Είναι απόφοιτος της σχολής Διοίκησης & Οικονομίας του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων – ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ (1997) και του τμήματος Φυσικής Αγωγής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.), του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου (2009), με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο.

Είναι διπλωματούχος στην προπονητική ποδοσφαίρου (Κινησιολογία ποδοσφαίρου'&''MPF CEO & FOUNDER) και από το 2001 δάσκαλος Kung fu.

Τμήμα ειδήσεων Sports-Academies.gr