Παρακολουθώ δημόσιες τοποθετήσεις απόφοιτων ΤΕΦΑΑ και αληθινά στεναχωριέμαι. Ενώ χαίρομαι με τη χαρά και τη δικαίωση τους. Γιατί όλοι γνωρίζαμε πως υπήρχε αδικία εις βάρος τους. Επιστήμονες με πολυετείς σπουδές και να μην αναγνωρίζονται, η κατάρτιση, οι θυσίες τους, ο αγώνας τους. Ήταν αγκάθι και “αμαρτία” του χώρου.

Γνωρίζαμε όμως ταυτόχρονα και τις ελλείψεις αρκετών στη σύγχρονη τάση μεθοδολογίας και εφαρμογής στην εκπαίδευση, στην τακτική αντίληψη. Κι εδώ μου δημιουργούνται απορίες και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω:
- η απαξίωση των ΣΧΟΛΩΝ UEFA (και όχι απλών σεμιναρίων) και όσων κατάφεραν με τιμή και κόπο να ανακοινώνονται ως διπλωματούχοι ) καταξιώνει τους ίδιους ;

Ενισχύει όντως τη θέση τους; Έναντι των υπολοίπων;

-Αποφοίτησαν ως γυμναστές ποδοσφαίρου; Προπονητές; Ισχύουν σε αυτούς και οι δύο ιδιότητες;

Η αναγνώριση αυτή της πολιτείας έχει αντίκτυπο στο μικρόκοσμο μας; αφορά την αγορά του εξωτερικού, ή δεν μας αγγίζει αυτή η προοπτική.

Οι συνάδελφοι τους που είναι και διπλωματούχοι uefa και οι ίδιοι ομολογούν πόσα τους προσέφερε η διαδικασία σε ποια κατηγορία κατατάσσονται;

Θα αλλάξει κάτι στην αγορά αυτή η εξέλιξη;

Οι απορίες μου είναι ειλικρινείς σε βαθμό αφέλειας, και έτσι θα παρακαλούσα να γίνουν δεκτές.

Γιατί για ότι γνωρίζω ή έστω νομίζω έχω άποψη και την καταθέτω.

Η λύπη μου προήλθε από το γεγονός της τάσης ρεβανσισμού και απαξίωσης που είδα., που στο δικό μου μυαλό εκφράζεται με τη γνωστή φράση “και που έχεις παίξει μπάλα εσύ”.

Απόρροια του νεοελληνικού “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” και του “έλα μωρέ τώρα”.

Από απόφοιτους- επιστήμονες του χώρου και νέους ανθρώπους δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω τέτοια συμπεριφορά, έστω κι αν κατανοώ και το θυμό τους από τη συσσωρευμένη πίεση χρόνων. Περίμενα να κάνουν την διαφορά.

Είναι η ελπίδα του μέλλοντος μας.

Γνωρίζω επίσης πως ο θεός του ποδοσφαίρου είναι δίκαιος και αγαπά όλα τα παιδιά του- εμάς όλους- όσο φτωχοί ή πλούσιοι είμαστε σε γνώση και εφόδια και κατατάσσει ανάλογα. Και αγαπά πιο πολύ όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο και ζουν καθημερινά με αυτό, δουλεύοντας σκληρά και με πίστη.

Έμαθα να σέβομαι τους πάντες γιατί στο γήπεδο που είναι ο καθρέφτης (έτσι δεν λέμε στους παίκτες μας; ) είδα παλιές καραβάνες με μεράκι και αγάπη με δύο κινήσεις που αντιλαμβανόμουν μέρες μετά, να με κερδίζουν πεντακάθαρα (τον αναλυτή...) και να παίρνω πολύτιμα μαθήματα κι από αυτούς,άσχετα αν δεν αποδεχόμουν τις πρακτικές τους.

Είδαμε παλιούς ποδοσφαιριστές αξίας με σπουδαία καριέρα να μην θεωρούνται τόσο καλοί ως προπονητές (σε γνώση ή ταλέντο, όντως είναι διαφορετικό επάγγελμα και ιδιότητα) όσο άλλοι με μικρότερη ή ανύπαρκτη θητεία στα γήπεδα, αλλά: στο υψηλό ,επαγγελματικό επίπεδο όπου δεν έχουμε να κάνουμε με γονείς και και τον Γιωργάκη το αστέρι της ομάδας που δεν έρχεται στις προπονήσεις...αλλά με άγρια θηρία και δράκους σε καταστάσεις και πρόσωπα...και πίεση αποτελεσμάτων,κόσμου, υψηλών οικονομικών και άλλων συμφερόντων ασύλληπτων για το σύνολο μας,που ούτε καν έχουμε φανταστεί,αλλά μόνο ζήσει από μακριά ίσως ως αναγνώστες και ακροατές εκπομπών στο ραδιόφωνο...αυτοί, οι πρώην επαγγελματίες ποδοσφαίρου να ενεργούν τόσο υπεύθυνα, με γνώση και να διαχειρίζονται τέλεια ακριβώς λόγω της προηγούμενης θητείας τους και εμπειρίας τους στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως ποδοσφαιριστές.

Και το επάγγελμα αυτό είναι διαχείριση, προσωπικότητα, και δημόσιες σχέσεις εννοείται. Προσόν είναι και αυτό.

Είδα επίσης πως στο υψηλό επίπεδο, σε αντίθεση με τη γειτονιά, το χωριό μας, όπου οι περισσότεροι και λόγω ανάγκης λειτουργούμε και ως προπονητές, βοηθοί, γυμναστές, διατροφολόγοι, αναλυτές κλπ. Στο υψηλό επίπεδο ο καθένας διακρίνεται για την ειδικότητα του και για τον συγκεκριμένο τομέα που μπορεί να προσφέρει. Εκεί τελειώνουν τα ψέματα.

Επειδή λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς, κάπου βαθιά μέσα μας (όποιο δίπλωμα , πτυχίο και εμπειρία μας συνοδεύει) θα είμασταν στη θέση του Μουρίνιο αν δεν είχαμε αδικηθεί από το σύστημα (;), καλό θα είναι να είμαστε ταπεινοί. Όχι ως προς της δυνατότητες μας, κακώς επιβάλλουν κάποιοι ειδικά στους νεώτερους να μην μιλούν για τα αληθινά προσόντα τους και τις δυνατότητες τους. Και να το γνωρίζουν μόνο φίλοι και συγγενείς. Όχι! Είναι παγίδα αυτό και κόμπλεξ,σαφώς ευνοεί τον όποιο βολεμένο και τις παγιωμένες καταστάσεις.

Σαφώς ο ανταγωνισμός, η αποδοχή ότι κάποιος το κάνει καλύτερα από εμάς ,μας κάνει καλύτερους.

Όχι δεν αρκεί να δουλέψεις και να κάνει θόρυβο η δουλειά σου, διαφήμισε την αλήθεια σου κι ας καείς.

Αλλά με σεβασμό κι ταπεινότητα ως προς τις δυνατότητες των υπολοίπων γύρω σου. Και στις δικές τους αλήθειες.

Νομίζω πως αν υπήρχε όντως θεός του ποδοσφαίρου, θα έστελνε τον υιό του να αναφωνήσει στο χώρο μας: ”ο παντογνώστης πρώτος τον άμπαλο βαλέτω” !

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ

Head of FSA-statistical analysis-Στατιστικολόγος / Αναλυτής ποδοσφαίρου / Προπονητής UEFA

Απόφοιτος από το ‘Εργαστήρι Δημοσιογραφίας Από το 1992, ‘Galanis Sports Data’: εξειδικευμένες στατιστικές μετρήσεις – αναλύσεις, για κορυφαίες ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη, στο Champions League & UEFA CUP, καθώς και για την Ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, με αξιολόγηση όλων των ματς και προώθηση των αποτελεσμάτων στο προπονητικό team.

Τμήμα ειδήσεων Sports-Academies.gr