Ο γυμναστής – προπονητής, κάτοχος του διπλώματος προπονητικής UEFA C, Θεόδωρος Σκαρτάδος , εξέδωσε ένα άρθρο με τίτλο «Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων», όπου καταγράφει τις δικές του σκέψεις, σχετικά με την λειτουργία των ακαδημιών ποδοσφαίρου και την συμπεριφορά που θα πρέπει να έχουν οι γονείς των νεαρών αθλητών.

Αναλυτικά το άρθρο:

Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δώσουμε προσοχή και να αναλογιστούμε κάποια στιγμή όλοι μας, γονείς και προπονητές, τι ακριβώς ζητάμε από τα παιδιά σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου. Από τα κάποια χρόνια προϋπηρεσίας μου σε ακαδημίες του νησιού μας, διαπίστωσα ότι λίγοι από εμάς έχουμε καταλάβει πλήρως την έννοια της ακαδημίας ποδοσφαίρου. Αυτή η σύγχυση υπάρχει παντού σε όλα τα επίπεδα από παράγοντες, τεχνικούς διευθυντές, γυμναστές, προπονητές και γονείς.

Φυσικά και δεν θα είμαι εγώ ο έξυπνος που θα υποδείξει σε άλλους συναδέλφους ποια η σημασία και λειτουργία μιας ακαδημίας. Μπορώ όμως από τη μικρή πορεία μου στον χώρο των ακαδημιών και μετά από συζητήσεις με συναδέλφους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε καθημερινά , να παραθέσω μερικά ερωτήματα και κατευθύνσεις σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα λειτουργίας των ακαδημιών που δεν είναι άλλο από τη γονική συμπεριφορά. Και γίνομαι συγκεκριμένος:

Πόσες φορές δεν έτυχε είτε σε προπόνηση είτε σε αγώνα γονείς να τρέχουν από τη μια μεριά του γηπέδου στην άλλη και να κραυγάζουν για τα παιδιά τους, νομίζουν ότι έτσι κάνουν καλό στο παιδί;

Πόσες φορές δεν ακούγαμε τους γονείς στην εξέδρα σε ρόλο προπονητών να δίνουν οδηγίες στο παιδί; Και βέβαια στις περισσότερες των περιπτώσεων οι συγκεκριμένοι γονείς δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το ποδόσφαιρο στη ζωή τους.

Να πάρουμε και μια εύθυμη περίπτωση: Μαμάδες να φωνάζουν σε έξαλλη κατάσταση, δίνοντας οδηγίες σε αυστηρό ύφος στο παιδί για το τι κάνει ή τι θα έπρεπε να κάνει. Βέβαια δεν το συζητώ αν οι συγκεκριμένες μαμάδες έχουν ακουμπήσει μπάλα στη ζωή τους…

Να δούμε λίγο και τον μικρό ποδοσφαιριστή που έχει την μπάλα στα πόδια του και ακούει ταυτόχρονα: πάσα, σουτ, γκολ, δώσε πίσω, δώσε μπρος , μπες , βγες… αλήθεια κάνετε καλό στο παιδί… έτσι δεν είναι; Εσάς πόσες εντολές μπορεί να εκτελέσει ο εγκέφαλός σας σε κλάσματα δευτερολέπτου;

Και βέβαια να μην αναλύσουμε τι συμβαίνει σε περίπτωση κάποιας λάθος ενέργειας, χάσιμο ευκαιρίας ή πολύ χειρότερα κάποιου αυτογκόλ… ας το αφήσουμε καλύτερα…

Να προχωρήσουμε λίγο σε πιο δυνατά παραδείγματα καλής συμπεριφοράς τα οποία θα δώσω παραθέτοντας απλές ερωτήσεις.

– Γιατί το παιδί μου έπαιξε 10 λεπτά και του τάδε 15;

– Γιατί έκανες αλλαγή το παιδί μου ενώ έπαιζε καλά;

– Το παιδί μου στενοχωρήθηκε επειδή δεν τον έβαλες ¨βασικό¨. Τι θα κάνω τώρα;

– Μπορείς στο οικογενειακό διπλό να βάζεις το γιο μου να παίζει με τους τάδε γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν μπάλα;

– Ο τάδε μικρός δεν είναι καλό παιδί δε γίνεται να μην τον βάζεις να παίζει με το γιο μου;

– Ο γιος μου δεν είναι κεντρικός… Γιατί τον βάζεις να παίξει εκεί; Θες να τον καταστρέψεις;

Βέβαια όλα αυτά τα σχόλια και άλλα πολλά, γίνονται ακούγοντας όλοι οι παρευρισκόμενοι, ο γονιός καμαρώνει που έβαλε στη θέση του τον προπονητάκο, ενώ το παιδί ακούει… και πιστέψτε με καταλαβαίνει…

Δε θέλω να θεωρηθώ γραφικός ή έξυπνος λέγοντας τα παραπάνω. Η μόνη μου επιδίωξη είναι να δώσω ένα ερέθισμα στους γονείς να αναρωτηθούν:

Τι είναι ακαδημία ποδοσφαίρου; Γιατί το παιδί μου συμμετέχει σε αυτήν; Διασκεδάζει ή είναι στενοχωρημένο; Το στέλνω εκεί για να αθλείται ή για να ικανοποιήσω τον ποδοσφαιρικό μου εγωισμό; Έχει φίλους εκεί; Δημιούργησε καινούργιους; Ο προπονητής είναι παιδαγωγός ή όχι; Μπορεί το παιδί μου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ποδοσφαίρου; Είναι μόνο το ποδόσφαιρο ο αθλητισμός για το παιδί μου; Ποιος είναι ο ρόλος μου σαν γονιός; Υποστηρίζω έμπρακτα το παιδί μου σε κάθε επιτυχία αλλά και αποτυχία; Υποστηρίζω τον προπονητή- παιδαγωγό του παιδιού μου έμπρακτα; Αν έχω πρόβλημα με τον προπονητή το συζητώ μόνο με αυτόν; Ελέγχετε καθημερινά αν το παιδί σας πάει με ευχάριστη διάθεση στην προπόνηση και χωρίς άγχος; Φροντίζετε σωστά για τα μαθήματά του, τη διατροφή και τον ύπνο του;

Να θέσω κι άλλα ερωτήματα; Δεν νομίζω ότι θα σταματήσουμε να γράφουμε… Και σήμερα επαναλαμβάνω μιλάμε μόνο για γονική συμπεριφορά… και υπογραμμίζω οι γονείς είναι μόνο μια παράμετρος στις τόσες πολλές που υπάρχουν… Μια παράκληση μόνο… για το καλό των παιδιών μας ας αναλογιστούμε λίγο όλα τα παραπάνω και ας μπούμε λίγο περισσότερο στην ψυχολογία και στη θέση των παιδιών μας….

Η συνέχεια όποτε θέλετε… Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία

Σκαρτάδος Θεόδωρος

Γυμναστής –Προπονητής

UEFA C».