Κατά την προσωπική μου άποψη υπάρχουν 3 ειδών ανθρώπων (προπονητές, γυμναστές, μάνατζερ κ.α.) που ασχολούνται με τον χώρο του ποδοσφαίρου.

Του Γιάννη Κωνσταντίνου

1. Είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος παρουσιάζει τον εαυτό ως μεγάλο – προπονητή, γυμναστή, μάνατζερ ενώ στην πραγματικότητα είναι άδειος από γνώσεις. Tο μόνο που μπορεί να έχει είναι ένα καλό ψεύτικο προφίλ προκειμένου να πείθονται οι υποψήφιοι πελάτες – θυμάτά του (γονείς παιδιών, αθλητές).

Αυτός ο άνθρωπος συνήθως πληρώνεται αδρά όχι για το έργο του αλλά για τις υποσχέσεις και τα λόγια του όχι μόνο προς τους γονείς των μικρών αθλητών αλλά πολλές φορές και προς τους ιδίους.

Το πλεονέκτημα αυτού του ανθρώπου πηγάζει από την εκμετάλλευση του ονείρου των παιδιών να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ή να επιλεγούν από τις ακαδημίες κάποιας ευρωπαϊκής ομάδας.

Συνήθως κολακεύει τον εαυτό του. Όνειρό του, απλά δεν έχει όνειρο . Το μόνο που κάνει είναι να ελπίζει οι δουλειές να πάνε καλά εκμεταλλευόμενος την παιδική αθωότητα και τους αφελείς γονείς.

2. Είναι ο άνθρωπος εκείνος ο όποιος χαρακτηρίζεται από την αρετή της αυτογνωσίας. Έχει πανεπιστημιακή μόρφωση (μεταπτυχιακό και σπανιότερα διδακτορικό δίπλωμα) και προσπαθεί συνεχώς να διευρύνει τις γνώσεις του.

Είναι τελειομανής και δουλεύει σκληρά, συνήθως δεν αμείβεται σύμφωνα με τις γνώσεις και τις ώρες εργασίας του. Ο λόγος είναι ότι βρίσκεται στην αρχή της σταδιοδρομίας του και προσπαθεί να κτίσει πάνω σε υγιείς βάσεις την καριέρα του.

Πολλές φορές δίνει λιγότερη σημασία στο οικονομικό όφελος και περισσότερη στην εξέλιξη των αθλητών του. Είναι χαμηλών τόνων και δεν υπόσχεται μεγάλα πράγματα στους αθλητές και τους γονείς τους.

Στο δεύτερο είδος ανθρώπου μιλούν κολακευτικά οι γονείς των αθλητών και οι αθλητές του γι’ αυτόν και όχι ο ίδιος για τον εαυτό του. Το όνειρο του είναι να δει τους αθλητές του να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο και να γίνουν σωστοί άνθρωποι, χρήσιμοι για την κοινωνία.

Προσωπικό του όνειρο είναι κάποια στιγμή να μεταπηδήσει στο τρίτο είδος ανθρώπου το οποίο περιγραφώ στην συνέχεια.

3. Στο τρίτο είδος βρίσκεται ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος εργάζεται στο επίπεδο το οποίο επιθυμεί και αμείβεται συμφώνα με τις γνώσεις και τις ώρες εργασίας του. Συνήθως έχει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα στην αθλητική επιστήμη και όχι μόνο.

Η θέση την οποία κατέχει αποτελεί επιβράβευση των προσπαθειών και των θυσιών του. Δεν διαφέρει σε τίποτα περισσότερο με τον άνθρωπο του δεύτερου είδος.

Κατά το παρελθόν, έχω συναντήσει ανθρώπους και των τριών ειδών. Δυστυχώς, ακόμη υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και ανήκουν στο πρώτο είδος.

Προσωπικά θα ήθελα να συμβουλέψω τους γονείς να είναι περισσότερο καχύποπτοι και να μην πιστεύουν κάθε υπόσχεση και κυρίως να μην δίνουν περισσότερα χρήματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν σε βάθος, για δήθεν προώθηση του παιδιού τους.

Επίσης, θα ήθελα να αναφερθώ στον ρόλο των καμπ ποδοσφαίρου.

Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς συχνά πέφτουν θύματα ανθρώπων του πρώτου είδους, με στόχο την επιλογή του παιδιού τους . Έχοντας συμμετάσχει στο παρελθόν σε καμπ ως συντονιστής και ως γυμναστής/προπονητής, έχω προσωπική εμπειρία.

Αρκετοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στα καμπ , με κύριο στόχο να επιλεγούν από την ομάδα που το διοργανώνει, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τα παιδιά να φεύγουν απογοητευμένα.

Έχω την γνώμη πως αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος από την πλευρά των γονέων. Ο κύριος στόχος των καμπ είναι τα παιδιά να διασκεδάσουν, να κάνουν φίλους , να αποκτήσουν εμπειρίες και αναμνήσεις που θα τα βοηθήσουν στην εξέλιξη τους (το λέει η λέξη από μόνη της camp=κατασκήνωση).

Όσον αφορά την επιλογή κάποιου παιδιού από κάποια ευρωπαϊκή ομάδα υψηλού επιπέδου, είναι πάρα πολύ δύσκολο έως σχεδόν αδύνατο κάποιο παιδί να επιλεγεί μόνο από ένα καμπ.

Στα περισσότερα καμπ επιλέγονται 2-3 παιδιά τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο από τα υπόλοιπα παιδιά.

Τα παιδιά συμμετέχουν σε ένα τελικό καμπ στις εγκαταστάσεις της ομάδας η οποία διοργάνωσε τον καμπ. Οι εμπειρίες τις οποίες βιώνει το παιδί σε αυτό το στάδιο θα το συνοδεύουν για το υπόλοιπο τις καριέρας του, σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Το παραπάνω αποτελεί έναν ακόμη λόγο για την συμμετοχή του παιδιού σε καμπ. Εσείς γιατί επιμένετε να πηγαίνετε τα παιδιά σας στα καμπ με στόχο να τα δείτε να αγωνίζονται με χρώματα φανέλας μιας μεγάλης ομάδας;

ΥΓ.: Γονείς, εάν ο κανακάρης σας είναι όντως καλός ποδοσφαιριστής θα γίνει επαγγελματίας με την αξία του και όχι με την αξία των χρημάτων σας.

Γιάννης Κωνσταντίνος
Προπονητής Φυσικής Κατάστασης
Προπονητής Ποδοσφαίρου UEFA B’

* Ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος αρθρογράφος και όχι μόνο Γιάννης Κωνσταντίνος απο εδώ και στο εξής θα αποτυπώνει τις ιδέες, τις σκέψεις και τις προτάσεις του, σε δική του στήλη, στο sports-academies.gr.

Προσεχώς θα σας ενημερώσουμε σχετικά..