Συζητήθηκε πολύ στο διάστημα -αυτό- πριν των αγώνων μπαράζ της Εθνικής ομάδας για την τελική φάση που θα γίνει το καλοκαίρι στη Βραζιλία.Η φτωχή απόδοση της, η έλλειψη ελκυστικού παιχνιδιού, η αδυναμία της να “φορτώσει” με πολλά γκολ τις εστίες αδύναμων αντιπάλων. Υπερβολικοί όπως πάντα,κάποιοι  από εμάς έφτασαν στο σημείο να εύχονται τον αποκλεισμό.

Έχει όμως αλήθεια τις δυνατότητες το ποδόσφαιρο μας να παρουσιάζει τέτοιο θέαμα;

Παράλληλα με την επίτευξη μιας πραγματικά (ακόμα μίας) μεγάλης πρόκρισης σε μεγάλη διοργάνωση;

Ξεχνάμε πολλές φορές.

Πως και το ποδόσφαιρο έκφραση ενός συνόλου ανθρώπων είναι. Των χαρακτηριστικών τους που πηγάζουν από την παιδεία,τη νοοτροπία,τη συμπεριφορά. Την εκπαίδευση τους. Αναπόσπαστα μέλη κι αυτά της κοινωνίας που ζουν και διαμορφώνονται στις ανάλογες συνθήκες.

Με προέλευση και προδιαγεγραμμένη πορεία.

Στον τόπο λοιπόν όπου:

-ιστορικά καταγεγραμμένο,προσωπικότητες με διάθεση προσφοράς,με σκοπό της ζωής τους να ελευθερώσουν,να απαλλάξουν από τα “κακώς κείμενα” φυλακίστηκαν ή εξοντώθηκαν από συντεχνίες που θίχτηκαν στενά,προσωπικά συμφέροντα.

Άσχετα με την πρόοδο του συνόλου.

- άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων,της επιστήμης αναγνωρίστηκαν για το έργο τους στο εξωτερικό,όταν στη χώρα τους αμφισβητήθηκαν και διώχθηκαν.

-οι πολίτες  αναγκάζονται ή επιλέγουν συνειδητά την πελατειακή σχέση εξάρτησης με την εκάστοτε εξουσία.

-αναζητούν σε αόρατους  εξωτερικούς εχθρούς την αιτία των προβλημάτων τους και ζουν υπό τον φόβο  άγνωστων απειλών.

-η οικογένεια δεν λειτουργεί ως ασφαλές εργαστήρι αγάπης με σκοπό την διαμόρφωση ώριμων,ανεξάρτητων ατόμων. Αλλά μελών διεκπεραίωσης οικογενειακών στόχων άσχετων με την βούληση του παιδιού,σε συνθήκες διαρκούς εξάρτησης έως και την ηλικία μετά των τριάντα χρόνων...

Όταν  σε χώρες προηγμένες αντίστοιχα:

-οι πολίτες δρουν ως άτομα με αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα. Αλλά και υποχρεώσεις.

- στις φυσικές καταστροφές δεν αναμένουν την παρέμβαση μιας (ασαφούς) κρατικής βοήθειας που δεν θα φτάσει ποτέ και τους άφησε στο έλεος του Θεού…..απλά θα καθαρίσουν οι ίδιοι το χιόνι από την είσοδο των σπιτιών τους.

-οι δεκατετράχρονοι μαθητές γυμνασίων διοργανώνουν με απόλυτη επιτυχία τις σχολικές εκδρομές τους. Χωρίς την συμμετοχή ενηλίκων. Καθηγητών ή γονέων.

- η εισαγωγή τους στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν απαιτεί μαθητές “παπαγάλους”.

Αλλά μαθητές με γνώση και προσωπική κρίση.

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ-ΕΥΘΥΝΗ

Ίσως τώρα κατανοήσουμε πως αυτό που επιθυμούμε είναι έξω από κάθε λογική.

Το ποδόσφαιρο που ζητάμε να δούμε,αυτό που πολλές φορές με κρυφή  ζήλια παρακολουθούμε από την τηλεόραση έχει βάσεις. Ιστορική διαδρομή και προέλευση. Το παρουσίασαν διαφορετικές σχολές ποδοσφαίρου, οι οποίες όμως πάντα είχαν ένα κοινό  σημείο αναφοράς.

Και λέγεται  ευθύνη.

Το ποδόσφαιρο κυριαρχίας,των ομάδων που επιβάλουν το δικό τους ρυθμό,με αυτοματοποιημένες κινήσεις, σε συνδυασμό με την φαντασία. Με όμορφο,συνδυαστικό θέαμα που απαιτεί ελεύθερους αλλά συνειδητοποιημένους παίκτες (άλλωστε η ίδια η ελευθερία απαιτεί τη τη γνώση της προσωπικής ευθύνης,και όχι την μετάθεση σε οποιονδήποτε - αυτό λέγεται εξάρτηση…...).

Το total football, κύριο συστατικό των κορυφαίων ομάδων του σύγχρονου ποδοσφαίρου όπως η Μπάγερν Μονάχου, η Μπαρτσελόνα δημιουργήθηκε από την Ολλανδική σχολή.

Σε ακαδημίες που οι συνθήκες, οι κανόνες και το όραμα παραμένουν έννοιες ασύλληπτες για τον πολιτισμό μας έως σήμερα.

Η αναζήτηση, η δημιουργία και η ταυτόχρονη κάλυψη των κενών χώρων σε άμεσους χρόνους μόνο με την ταυτόχρονη συνύπαρξη ατόμων με υψηλή αντιληπτική ικανότητα, συνειδητοποιημένων παικτών μπορεί να επιτευχθεί.

Γαλουχημένους στο πνεύμα της συνεργασίας που δεν αποκλείει,αλλά αντίθετα επικροτεί την πρωτοβουλία. Φτάνει να μην δρα εις βάρους του συνόλου και να αναγνωρίζει και τη δική της συμμετοχή στην “βρώμικη” δουλειά.

Επιτρέποντας την ίδια ώρα  και στον συμπαίκτη να δημιουργήσει ελεύθερα,σε μια συνεχή επανάληψη εναλλαγής ρόλων και θέσεων.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν,τελευταία φορά σε αυτό το κείμενο,στη δική μας πραγματικότητα,με την εικόνα μιας δημόσιας υπηρεσίας:εύκολα θα συγκρίνουμε την παραπάνω λειτουργία,με τον υπάλληλο που δεν είναι αρμόδιος,θα μας στείλει δύο ορόφους πιο επάνω.

Ο επόμενος με τη σειρά του θα μας παραπέμψει σε ένα τρίτο. Για να επιστρέψουμε στο αρχικό σημείο,για μόνο υπογραφή και μία σφραγίδα……

Όταν ακόμα φτάνουν στους προπονητές,ποδοσφαιριστές με ελλιπή εκπαίδευση σε κάθε επίπεδο,όπου:

-αν είναι τερματοφύλακας και του ζητηθεί να συμβάλει στην επιθετική ανάπτυξη από την ζώνη άμυνας ,σαν “ακρωτηριασμένος από τον τρόπο που έμαθε έως τώρα θα απαντήσει πως “ είναι τερματοφύλακας. Και μόνο τα χέρια του  μπορεί πρέπει να χρησιμοποιεί”.

-αν είναι αμυντικός και του ζητηθεί να επιτεθεί,θα  απαντήσει,πως η δουλειά του είναι κόβει και να απομακρύνει.

-αν είναι είναι επιθετικός μέσος “απαγορεύεται” να να συμμετέχει στη διαδικασία της ανάκτησης της κατοχής όταν αυτή χαθεί.

-ο επιθετικός φυσικά μόνο την ντρίπλα και το γκολ. Τα υπόλοιπα αφορούν….τους προηγούμενους “χαμάληδες”!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ

Ας είμαστε επιεικείς. Κι ακόμα περισσότερο:ας πανηγυρίζουμε με την ψυχή μας την κάθε επιτυχία.

Γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή.

Το 2004,ακριβώς μια ομάδα αποτελούμενη από άτομα ευθύνης, μη αναγνωρισμένα στον τόπο τους - οι “γκουμομπασινάδες” και οι “πέστε κάτω” σε συνδυασμό με συμπαίκτες τους που βρήκαν την αναγνώριση μόνο στο εξωτερικό, όπως ο  Ζήσης Βρύζας  και άλλοι - κατάφεραν κόντρα σε θεούς (του παγκοσμίου ποδοσφαίρου) και δαίμονες (του εγχώριου,ας είμαστε ειλικρινείς) την μεγαλύτερη έκπληξη στα χρονικά.

Είναι σαν να ζητάμε σε ένα παιδί δύο χρόνων όχι απλά να τρέξει. Aλλά να χορέψει επαγγελματικά: θα πέσει.

Το ποδόσφαιρο μας, κόντρα σε όλες τις “παιδικές ασθένειες” του περιβάλλοντος του  καταφέρνει και δίνει το παρόν στα μεγάλα ραντεβού. Της ηπείρου μας αλλά και του πλανήτη. Είναι ένα μικρό θαύμα από μόνο του.

Ένα επίτευγμα που δεν συνέβη τυχαία.

Η ανάθεση της θέσης του ομοσπονδιακού τεχνικού σε σοβαρά, καταρτισμένα άτομα, εγνωσμένης αξίας. Με κανόνες και όρια έφεραν την αναγνώριση και την επιτυχία.

Οι ακαδημίες μας πλέον σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του πρόσφατου παρελθόντος παράγουν έργο.

Το ταλέντο δεδομένο.

Ίσως αν αλλάζαμε και λίγο τη θέση μας και τις σκέψεις μας….το επόμενο θαύμα να συμβεί με Έλληνα προπονητή στον πάγκο:και παιδιά καταξιωμένα στον τόπο τους.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ