Πόσες φορές κατά την διάρκεια ενός αγώνα έχετε ακούσει τις φράσεις ''δώσε πάσα, σούταρε, έλα στην άκρη, μόνος σου, ξύπνα Γιώργο! Δεν είδες χθες τον Μέσι πως σουτάρει'';

Δύσκολο να είσαι γονιός και να μην μπερδέψεις το ρόλο σου σε σχέση με την ανάγκη και την υποχρέωση που νοιώθεις να ''προστατέψεις'' το παιδί σου!

Ποίος όμως είναι ο καταλληλότερος τρόπος να το κάνεις;

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Βασίλη Παπαδάκη το οποίο γράφτηκε με αφορμή ενός επεισοδίου σε αγώνα Προπαίδων Ελπίς-Νίκη,όταν γονείς και παράγοντες προπηλάκισαν τον διαιτητή της αναμέτρησης,θέαμα που σαφώς δεν τιμά κανέναν..

Στο παρελθόν εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε μια ακαδημία, κυρίως στο τμήμα των προπαίδων. Αφορμή για όσα θα αναφέρω, είναι οι εικόνες που βίωσα κάποιες φορές, στις κερκίδες των αθλητικών κέντρων που διεξάγονται οι αγώνες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί ''τύποι'' γονιών, που μπορείς να συναντήσεις. Όντας γονιός κι εγώ, βρέθηκα συχνά στη θέση και αισθάνθηκα την ανάγκη, να ''πάρω μέρος'' στο παιχνίδι του δικού μου παιδιού! Δύσκολο να είσαι γονιός και να μην μπερδέψεις το ρόλο σου σε σχέση με την ανάγκη και την υποχρέωση που νοιώθεις να ''προστατέψεις'' το παιδί σου! Απλά για προβληματισμό, προς τους συνάδελφους προπονητές αλλά και κάθε γονιό, αναφέρω τα παρακάτω:

Γονιός-φίλαθλος: Με ένταση που συνεχώς αυξάνεται χειρονομεί, φωνάζει και βρίζει διαιτητές, προπονητές,άλλους φιλάθλους, ακόμα και παιδιά! Μερικές φορές έρχεται και στα χέρια...

Γονιός-προπονητής: Απευθυνόμενος στο παιδί του ή σε άλλα παιδιά: Δώσε πάσα, σούταρε, έλα στην άκρη, μόνος σου, ξύπνα Γιώργο! Δεν είδες χθες τον Μέσι πως σουτάρει!!!

Γονιός-διαιτητής: Αυτό είναι φάουλ και κάρτα,ρε άσχετε! Οφσάιντ!!!(ακόμα και αν παίζουν στο 8χ8)! Αλλαγή στο πλάγιο κ.α.

Γονιός-ποδοσφαιριστής: Απορροφημένος από τη ροή του αγώνα τρέχει δεξιά -αριστερά στην κερκίδα ακολουθώντας την μπάλα,σουτάρει,΄΄σπάει΄΄τη μέση του.

Γονιός-αόρατος: Φέρνει το παιδί του και εξαφανίζεται! Μ'αλλον θεωρεί την ώρα της προπόνησης μια καλή ευκαιρία για καφεδάκι ή ψώνια, χωρίς την παρουσία των παιδιών.

Γονιός-γονιός: Κάθεται συχνά ή αρκετές φορές στην κερκίδα,παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις προσπάθειες του παιδιού του, χειροκροτεί και ενθαρύνει σε κόσμια πλάισια τις προσπάθειες όλων των παιδιών. Συζητάει με τον προπονητή για ότι κρίνει απαραίτητο,με καλή διάθεση. Βάζει το ποδόσφαιρο στη σωστή του διάσταση σε συζητήσεις με το παιδί του, επιβραβεύοντας κυρίως την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Βοηθά το παιδί του σε αυτή την ενασχόληση,χωρίς να το πιέζει (ρύθμιση και συνδιασμός σχολείου-ποδοσφαίρου-φροντιστηρίου-ελεύθερης ώρας και παιχνιδιού).

Για να μπορέσει ο προπονητής να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, πρέπει να την κατανοήσει χωρίς φυσικά να την αποδεχτεί. Όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την γενικότερη κουλτούρα και την παιδεία μας σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Όποιος πηγαίνει στο γήπεδο είναι ΄΄ειδικός΄΄για όλα άσχετα αν έχει παίξει ποδόσφαιρο. Μπορεί να είναι προπονητής, διαιτητής, παράγοντας. Έχει γνώμη για όλους και όλα και την υποστηρίζει με θέρμη. Αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωση των παιδικών πρωταθλημάτων: Είναι γονιός! Δύσκολα μπορεί να είναι αντικειμενικός. Μπορεί να πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο.

Προτάσεις και λύσεις: