H OIKONOMIKH KΡΙΣΗ..

ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία χάθηκε το 2004 με το EURO που κατακτήσαμε τότε που όπου πήγαινες μίλαγαν για ποδόσφαιρο, που ο Ελληνας αισθανόταν υπερήφανος, που έβλεπες παντού μπαλκόνια με σημαίες και αφίσες της Εθνικής.

Του Σπύρου Μαραθωνίτη

Οσοι δεν κατάφεραν να πάνε στην Πορτογαλία, έμεναν σπίτι καθηλωμένοι στην τηλεόραση και μίλαγαν μόνο στο ημίχρονο για να σχολιάσουν τον αγώνα και στο τέλος μαζεύονταν στις πλατείες για να πανηγυρίσουν όλοι μαζί ως έθνος τις μεγάλες νίκες άνδρες - γυναίκες - παιδιά.  Εμαθε και αγάπησε το ποδόσφαιρο και ο τελευταίος Ελληνας.  Οπου πήγαινες έβλεπες αθλητικές εφημερίδες.

Η ευκαιρία λοιπόν αυτή της επιτυχίας του EURO 2004 για το ελληνικό ποδόσφαιρο χάθηκε ενώ θα έπρεπε να είναι το ορόσημο για μιά καινούρια αρχή - η βάση για να ξεκινήσουμε να κάνουμε την δική μας φιλοσοφία και να οργανωθούμε  ΧΑΘΗΚΕ.  Δεν κοιτάξαμε να κάνουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις ούτε σύγχρονα προγράμματα προπόνησης ούτε εξειδικευμένους προπονητές - τα αφήσαμε όλα όπως ήταν - για να μην πω και χειρότερα.  Μεγάλες ΠΑΕ έπαιρναν ξένους με καραβιές και οι ακαδημίες σφύριζαν αδιάφορα.  Κοίταξαν όλοι το πρόσκαιρο κέρδος και κάθε ακαδημία γειτονιάς γέμισε παιδιά.

Οποιος είχε παίξει μπάλα δήλωνε προπονητής χωρίς καμία εκπαίδευση και χωρίς καν δίπλωμα με σκοπό απλά να μαζέψουν χρήματα.  Οι μεγάλες ΠΑΕ δεν έκαναν κάτι διαφορετικό, οι περισσότερες είχαν ακαδημίες απλά για να λένε ότι έχουν και αυτό.

Περισσότερο από υποχρέωση παρά από δημιουργία.

Τα ερασιτεχνικά σωματεία δεν ήταν και αυτά άμοιρα ευθυνών.  Πολλά από αυτά, σίγουρα όχι όλα, έκαναν και κάνουν ακαδημίες μόνο για να εισπράττουν συνδρομές και να συντηρούν το μαγαζάκι με το πρόσχημα του δήθεν ερασιτεχνικού σωματείου.  Η έννοια του ερασιτεχνικού σωματείου είναι μόνο να προσφέρει όχι να κερδίζει.  Δεν είδα ποτέ μέχρι σήμερα ερασιτεχνικό σωματείο να λέει ότι τα 100 παιδιά έχουμε συνδρομή 400Ε το χρόνο αλλά αν γίνουν 200 η συνδρομή θα κατέβει στα 300Ε το χρόνο, που θα ήταν το πιό τίμιο και θα δικαιολογούσε το θεσμό του ερασιτεχνικού σωματείου.  Αρκετές ομάδες έχουν μπει στην λογική των ιδιωτικών ακαδημιών που στην τελική ο ιδιώτης είναι ένας ελεύθερος επαγγελματίας που επενδύει και εργάζεται με σκοπό να κερδίσει χρήματα και είναι απόλυτα σωστό.

Τα ερασιτεχνικά σωματεία όμως γιατί να γίνονται "μαγαζιά" κάποιων για να κερδίζουν χρήματα ;  Σίγουρα όχι όλα υπάρχουν εξαιρετικά ερασιτεχνικά σωματεία με πολύ μεράκι και δουλειά που παράγουν έργο.

Η οικονομική κρίση που μας χτύπησε το 2012 για το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μιά δεύτερη ευκαιρία, ο λόγος είναι απλός: οι παράγοντες πλέον δεν μπορούν να διαθέσουν τόσα χρήματα για να συντηρούν τις ομάδες.  Τα budget των ομάδων έπεσαν.  Εισπράττουν πλέον πολύ λιγότερα από εισιτήρια, διαφημίσεις, επιχορηγήσεις κλπ.  Αρα είναι επιτακτική ανάγκη το να δημιουργήσουν παίχτες από τις δικές τους ακαδημίες πράγμα το οποίο έχουν βγεί και οι  οδηγίες από την UEFA προς αυτή την κατεύθυνση.

Κάποιοι παράγοντες πιό προνοητικοί είδαν ήδη και τα χειρότερα, την απαξιώση του προϊόντος που έχουν που πιστέψτε με αυτό είναι και το πιό σοβαρό.   Βλέπουμε λοιπόν ομάδες να πουλάνε πρωτοκλασάτους παίχτες και να δίνουν ευκαιρίες σε δικά τους παιδιά.  Είναι πλέον ανάγκη να δούνε το θέμα των ακαδημιών, να οργανωθούν καλύτερα και να απαιτήσουν περισσότερα με scouters που θα κάνουν γρήγορα την αξιολόγηση, με προπονητές εξειδικευμένους και με προγράμματα εξελιγμένα γιατί αυτό πλέον που λέγανε "ότι σε βάθος χρόνου θα έχουμε αποτελέσματα" έχει περάσει πλέον ανεπιστρεπτή.

Είναι επιτακτική ανάγκη άμεσων αποτελεσμάτων και όποιος δεν έχει ορατά αποτελέσματα αργά ή γρήγορά θα "πηγαίνει σπίτι του".

Αυτά που χρόνια γίνονται σε χώρες προηγμένες ποδοσφαιρικά που έχουν οργανώσει τις ακαδημίες τους όχι μόνο μεγάλα club αλλά ακόμα και πολύ μικρότερες ακαδημίες που δουλεύουν οργανωμένα με πλάνο και στόχους είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν πλέον και στην Ελλάδα.  Ούτε στο εξωτερικό θα γίνουν όλοι επαγγελματίες αλλά σίγουρα θα έχουν όσα χρειάζονται με την εξειδικευμένη υποστήριξη και χωρίς να χρειάζεται οι γονείς να χαλάνε "ένα καράβι" λεφτά για τα παιδιά τους.  Στην Ελλάδα αν έχεις ένα παιδί σε ΠΑΕ μπορεί να μην πληρώνεις συνδρομή αλλά θέλεις από 200Ε-400Ε βενζίνες και παρελκόμενα το μήνα.

Τουλάχιστον να του παρέχουν την όσο το δυνατόν καλύτερη εκπαίδευση προς ώφελος όλων.  Μακάρι να δούμε και μιά ΠΑΕ να βάζει ένα πούλμαν για να παίρνει τα παιδιά κάθε μέρα από το σπίτι τους για προπόνηση και να τα επιστρέφει σπίτι τους.  Είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν άνθρωποι ειδικευμένοι, να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις για να μπορέσουν να παράγουν έργο.

Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτή την χώρα και έχουν και όραμα και γνώσεις πρέπει όμως κάποιοι να τους στηρίξουν γιατι μπορεί αυτή να είναι η δεύτερη ευκαιρία που έχουμε μετά από 8 χρόνια ποτέ όμως δεν ξέρεις αν θα'χεις άλλη και πότε ή αν αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία για το ποδόσφαιρο σ'αυτή τη χώρα.